Viva Espanja

28 sept 2016
En toen brak de dag aan waar we stiekem een beetje tegenop zagen en door velen voor waren gewaarschuwd, de dag van de Ibaneta pas. Nu gaat het echte werk beginnen bij de Pyreneeën, 20 kilometer afzien. Een beetje zenuwachtig voor het onbekende verlieten we St Jean-pied-de-port. Beide hebben wel een paar cols van faam beklommen maar nooit zo, nooit met volledige bepakking. Na een paar keer mis schakelen komen we in een ritme dat ons beiden ligt. Dit is toch anders dan met racefietsen, waar je zoveel mogelijk op de limiet fietst. Nu proberen we iets over te houden. Het is een smalle kronkelende weg die is ingeklemd door bergen aan beide kanten, maar gelukkig begint de klim niet al te stijl.
Misschien kwam het door de vele verhalen over Karel de Grote en ridder Roeland, de bergen in de mist of ik had de afleiding nodig, maar al snel maakten mijn gedachten de vergelijking met het gezelschap van Lord of the Rings die een gevaarlijke pas kruisden niet wetend welke gevaren ze te wachten stond.
Maar de gevaren kwamen maar niet... Ja de berg werd steiler, je bedenkt je nog eens welke spullen je nog niet hebt gebruikt, vervloekt Jolante en de spullen die je nog niet hebt gebruikt. Jeske moest een paar keer stoppen omdat ik was gestopt voor een mooie foto’s. Helaas zijn deze foto’s niet meer terug te vinden. Uiteindelijk waren we binnen 3 uur boven op 1057 meter om direct door te gaan naar het terras voor lunch met een Navarra wijntje in Spanje. Dat hierna nog een paar klimmetjes kwamen en de jeugdherberg die wij voor ogen hadden dicht bleek te zijn waardoor we uiteindelijk nog 47 kilometer verder moesten rijden wisten we toen nog niet. Enigszins vermoeid kwamen we uiteindelijk aan in Zubiri in een heerlijk hostel waar we ons hebben laten vertroetelen.

29 sept 2016
Vandaag stond Pamplona op het programma, je weet wel de stad van die witte pakjes en het stieren rennen door de straten. Dit blijkt een hele gezellige studenten stad vol terrassen, barretjes, gekke winkeltjes, mooie kerken en barstensvol geschiedenis vergelijkbaar met onze eerdere ervaring in Tours. Na heerlijk rond gebanjerd te hebben in het oude centrum en een aantal fiets winkels binnen te zijn geweest, nog steeds opzoek naar een wiel. Al lijkt het wiel zich tot dusver goed te houden. Eten we heerlijke tortilla’s en inktvis tentakels om vervolgens via de alternatieve route naar Puenta la Reina te fietsen.
Puenta la Reina is de plek waar Henk en Paul elkaar weer zagen nadat ze ieder via hun eigen route de Pyreneeën waren over gegaan. Ons ontvangst in het hostel was even wennen in vergelijking met het eerste hostel. Het leek wel of de mensen van dit grote hostel een beetje pelgrim moe waren na een lange zomer. Gelukkig konden we gebruik maken van onze tent en hadden we een lekker plekje weg van alle drukte en snurkende mensen op de enorme slaapzalen.

30 sept
Om 8 uur moesten de herberg verlaten zijn, ook even wennen voor ons want we vertrokken tot dusver rond 10 uur, zodat Sabijn een beetje wat energie kwijt was. Maar dit gaat zo in alle pelgrim hostels blijkbaar zodat de schoonmakers voldoende tijd hebben voor de volgende lading pelgrims. Dus gingen wij voor een ontbijt en een speeltuin het dorpje in. Hier werd pas duidelijk hoeveel mensen de route lopen en dan te bedenken dat dit het naseizoen is.
Er blijken diverse pelgrims te zijn: de lopers, onder te verdelen in de georganiseerde reizen met bussen die hier en daar kleine stukjes lopen, de slimme lopers zoals veel Koreanen die lopen maar tassen laten vervoeren met een busje, en de wandelaars met volle bepakking. Dan zijn er nog de fietsers die slechts halve aflaat krijgen hebben we uit betrouwbare bron vernomen. De Spanjaarden doen de route veelal met de mountainbike soms geholpen door elektrische motortjes, de klapfietsers die makkelijk te vervoeren zijn met de bus en soms een dagje kunnen overslaan en tot slot de tourfietsers die net als wij de kleine wegen opzoeken en niet het gehele originele wandelpad volgen. Niet dat dit er iets toe doet want na een douche ziet niemand meer het verschil in de herberg en is er een groot gemeenschapsgevoel.
Onze route ging door Estella naar Los Arcos waar we in een Belgische herberg weer gebruik mochten maken van de tuin. Dit was een leuk dorpje met gezellige pleintjes vol Spanjaarden die het weekend aan het inluiden waren. Kinderen in een speeltuin centraal op het plein en de rest van de familie op het terras met een drankje en een hapje.
In het hostel was er inmiddels een gezellige groep Italianen en Koreanen binnengedruppeld die elkaar al kenden. Eén Italiaan liep wel erg mank wat mijn fysio hart niet kon aanzien dus heb ik hem met succes behandeld. Die avond bleek zijn vriend jarig en werden wij ook getrakteerd op een gezellige avond met taart en drank. Als dat maar geen minpunten oplevert voor de aflaat.

1 okt 2016
Om 4 uur liepen de eerste Koreanen langs onze tent en ik was blij dat ik me nog een paar keer kon omdraaien. Die lopen de eerste paar uur in het donker om zo grotere afstanden af te kunnen leggen en iedereen op de slaapzaal wakker te maken. Als we dit zo zien met 20+ op een slaapzaal en de verhalen van Henk en Paul lezen over snurkende mensenmassa’s, begrijpen we niet goed dat ze de tent hebben teruggestuurd. Maar ja niet iedereen heeft een kampeer-gen en een paar kilo lichter is wel lekker als je een berg op moet fietsen.
Wij kiezen ervoor om zoveel mogelijk te kamperen omdat Sabijn goed in de tent slaapt en we het iets rustiger aan kunnen doen in de ochtend.
Tijdens een koffie stop in Viena kwam ik er tot mijn verbazing achter dat hier Cesar Borgia ligt begraven van de serie, The Borgias. Schijnt in het echt niet een lieverdje geweest te zijn en is hierom bij de ingang van de kerk begraven, zodat iedereen over hem heen loopt. Het was een mooie rijk versierde kerk waarin je de wierook nog ruikt en er sferische muziek klinkt, een totaal andere beleving dan in de Franse kerken die veelal wat sober zijn. Maar Viena was lang niet zo mooi als de kerk van Navarette. Dit deden mijn ouders ook vroeger, eindeloos kerkjes bezoeken waar ik nooit het nut van inzag. Jeske houd er ook niet echt van en houd het bij de echt bijzondere monumenten en Sabijn is alleen geïnteresseerd in de akoestiek.
De camping, een echte dit keer en duurder dan een herberg maar dat terzijde, hebben we op ons tandvlees gehaald. Dit kwam door een heerlijk Rioja wijntje bij de lunch. Dat wijn drinken tussen de middag is niet handig als je nog een stuk bergop moet fietsen maar zo verleidelijk. Alle menu del pelegrino (3 gangen voor 10 euro) zijn inclusief wijn, water en brood.

2 okt 2016
Omdat het zondag was dachten we eens uit te slapen. Maar afwijken van de routine bleek een fout. Alles ging een beetje stroef vandaag, Sabijn was aan het jammeren, het Monestario Yuso waarvoor we speciaal waren omgefietst bleek gesloten en we moesten betalen om de kerk van Sto Domingo in te komen. Steeds meer kerken vragen hier in Spanje om toegangsgeld wat we principieel niet doen. Op zondag zie je hier in tegenstelling tot in Frankrijk geen fluoriserende jasjes. Alle Spanjaarden zijn op hun netst gekleed en hele dorpen komen gezellig bij elkaar voor een uitgebreide lunch en borrel.
Met de hilarische verhalen van Henk en Paul over strenge nonnen in de herberg, die ze niet meer binnen wilden laten na 22.00 uur en wederom een stroeve ontmoeting met personeel van de herberg besloten we dat Sto Domingo niet onze stad was. Na wat rondvraag bleek er een camping slechts een paar kilometer uit de route. Een monster van een camping met plek voor 2800 stacaravans, want zo kamperen Spanjaarden. Er stond 1 ander tentje van een uiterst vriendelijke Engelse ex marinier. Hij ging er geregeld op uit met de fiets en had nu zijn eigen route gemaakt door plaatsen die hij interessant vond. Met een lekker biertje en speeltuin in het vizier wisselden we verhalen uit en scoorden we een adres om te overnachten in Engeland, op de terugweg...(?)


3 okt 2016
Vandaag stonden er een paar gevaarlijke wegen op het programma van de camino dus besloten we het alternatief te volgen. Weg van de grote wegen door paprika land in de bergen. Prachtige velden vol rode paprika’s gevolgd door afgevlakte bergen, die tot voorkort vol met graan moeten hebben gestaan, langs kleine riviertjes over landweggetjes met een bomenhaag waardoor het nog enigszins is uit te houden in de zon.
Doordat we van de route afweken kwamen we weer fietsers tegen die we eerder hadden ingehaald. We hebben al 14 fietsers ingehaald, niet dat ik score bijhoud ofzo (wel dus) maar het voelt wel goed om zo nu en dan iemand in te halen. Zo halen we sinds 3 dagen regelmatig een Engelsman in die vroeg vertrekt maar niet zo best is met bergen en daar vaak moet lopen. En sinds 2 dagen een Iers stel uit Australië met mountainbikes en een zeer enthousiast koppel uit Brazilië dat nog niet al te lang kan fietsen, van verre herkenbaar aan hun slingerende gang. De mensen die we inhaalden gaven wel vaak aan dat het in hun plaats niet bemoedigend voor ze is om ingehaald te worden door 2 volledig bepakte fietsen met een kindje in een karretje erachter.
We overnachten bij de herberg van San Juan Ortega de discipel van St domingo. De enige reden dat dit dorp bestaat is de camino. Er zijn dan naast de herberg en een kroegje verder 2 of 3 huizen. Wij mogen, van een uiterst vriendelijke dame, onze tent opzetten bij de picknick tafels die s'middags door de wandelaars worden gebruikt. Dit was direct aan het wandelpad waardoor het toch een beetje aanvoelde als wildkamperen.

4 okt 2016
Vanmorgen werd het voor het eerst duidelijk dat de herfst in aantocht is en dat ‘winter is coming’. Misschien kwam dit doordat San Juan Ortega op 1100 meter ligt maar we zijn blij met de warme slaapzakken en warme kleding. Bij het opstaan kwamen de eerste vroege wandelaars langs onze tent. Sabijn stal de show door vrolijk te zwaaien of hallo te roepen naar de wandelaars tijdens ons ontbijt. We hebben vandaag slechts een kleine etappe van 40 kilometer bergafwaarts naar Burgos. Volgens Henk en Paul een zeer bezienswaardig stadje en we hebben van de Engelsman een adres gekregen van een lekkere camping.
Burgos is een uiterst groen stadje voor Spaanse begrippen, zeker in vergelijking met de veelal landbouw dorpen waar we de afgelopen dagen doorheen zijn gefietst. Midden in de oude stadskern staat de kathedraal, werelderfgoed en volledig gerestaureerd. Hier komen alle eerdere kerkjes samen met wandschilderingen uit de middeleeuwen, prachtige beeldhouwkunst en weeldig uitgevoerde kapellen maar dan uitgevoerd door de meesters van hun tijd. Deze stad speelde een hoofdrol in de strijd tegen de Mooren onder leiding van de beroemde veldheer El Cid. Zeker een stadje wat de moeite waard is om eens te bezoeken als je in de buurt bent.

5 oktober
Vandaag hebben we 100 kilometer afgelegd en zijn net als Henk en Paul in een keer van Burgos naar Carrion de los Condes gereden. Nooit gedacht toen we vertrokken uit Nederland dat we in staat waren zulke afstanden af te leggen. De route ging over de vrijwel schaduwloze Tierra de Campos met een windje in de rug dat ons hielp bij een vrijwel vlakke etappe. Dit is het Noord Frankrijk van Spanje met zover je kunt zien landbouwgrond wat reeds geoogst is, waardoor er een maanlandschap overblijft met rode aarde, stoppels van het graan of drogende zonnebloemen met hier en daar een gehucht. De fietsroute week af van de camino en de drukte van alle wandelaars wat een gek gevoel van vrijheid geeft, om zo met z’n drieën alleen in het niets te fietsen.
Helaas was Jeske niet helemaal in haar doen en kreeg ze na het welverdiende aankomstbiertje op de camping een migraineaanval. De tent opzetten en koken in je eentje na 100+ kilometer met een energiek kind is een uitdaging maar niets in vergelijking met migraine. Hopelijk gaat het morgen weer beter met Jeske maar het lijkt een rustdag te worden.