Finisterre en verder
Blijf op de hoogte en volg fam
06 November 2016 | Nederland, Santpoort-Noord
16/17 oktober 2016
Na een paar heerlijke dagen in Santiago, waar we bijna alle karakters van de laatste weken op onze reis zijn tegengekomen, zijn we weer onderweg. Santiago is een gezellige stad helemaal berekend op alle toeristen en pelgrims die hier komen maar voelt voor ons niet als een eindpunt. Het echte eindpunt van de sterrenweg, de romeinse voorganger van de camino, ligt in Cabo Finisterre. Dit werd destijds gezien als het absolute einde van de wereld en hier bouwden de Romeinen hun zonnealtaar, die gebruikt werd voor rituele offers bij zonsondergang als symbool van herboren worden. Omdat de eerste kilometers druk kunnen zijn besluiten we op zondag ochtend te gaan fietsen. Dit betekend geen hoogmis met mooi gezang en een wierook vat dat door de kathedraal heen en weer slingert, maar veiligheid boven alles.
De rustdagen hebben iets gedaan met ons zitvlees en we hebben beide de nodige zadelpijn op onze 54 kilometer naar Noia wat wederom een mooie rit is.
Ook de 2de dag is een heerlijke dag waarbij ook het zonnetje volop aanwezig is. Mijn fiets begint steeds meer te piepen en te kraken, zouden hij en Jolante ook met tegenzin het einde tegemoet gaan? Bij aankomst op Cabo Finisterre is het direct duidelijk dat dit een eindpunt is. Het is een landtong waar echt geen wegen meer zijn die verder gaan naar het westen. Zover je kijkt is er de zee, de enige weg is terug hoe je bent gekomen. Ter afsluiting van de tocht verbrand men hier bij zonsondergang de versleten kledingstukken. En dat is dus ook wat wij hier doen, ondanks de waarschuwingsborden die dit sinds kort verbieden. Ik heb een gas brandertje meegenomen om het proces iets te versnellen en dat werkt goed. Dit is voor ons een mooie afsluiting van een geweldige trip. We zijn blij dat we het zonder noemenswaardige vervelende dingen na ruim 2800 kilometer hebben volbracht. We willen graag iedereen bedanken voor het blijken van medeleven en interesse in de schrijfsels. In het bijzonder Paul en mijn moeder die met hun verhalen en foto’s van hun trip ons avontuur extra bijzonder hebben gemaakt. De foto’s gaven beeld aan het verhaal van de memoires van Henk en een extra kijkje achter de schermen doordat Paul de dingen zo nu en dan net iets anders beschreef.
Deze plek heeft een hele andere beleving dan Cruz de Ferro, mensen sluiten hier hun reis af en beginnen, soms met enige tegenzin of weemoed, een nieuwe reis als ze hier vertrekken. Hier nemen we ook afscheid van Henk en strooien hem uit in de zee.
18 oktober 2016
Een beetje een gekke dag, de eerste dag zonder doel en duidelijk plan wat we nu verder gaan doen. Bij inspectie van mijn fiets is er opvallend veel speling in het achterwiel en na wat verder onderzoek lijkt het alsof deze speling komt uit de lagers...Dit was het achterwiel uit de fiets die ik 16 jaar geleden samen met mijn vader heb gekocht en lijkt het nu toch langzaam te begeven. Toeval of niet? We besluiten een dagje te blijven en een plan te maken voor de terug reis op 1 van de mooie strandjes.
19/ 20/ 21 oktober 2016
Op mijn verjaardag beginnen we met een nieuwe reis. We hebben besloten om langzaam terug te fietsen naar Santiago zolang het goed gaat met de lagers en daar onze fietsen op transport te zetten. Omdat we helemaal gepakt zijn voor een fietsvakantie zullen we zelf ook naar huis gaan om andere spullen te pakken en verder te reizen. Omdat we geen goedkope tickets op de korte termijn kunnen vinden zullen we eerst nog met een auto rondreizen in Galicië.
Het laatste deel van onze fietsreis verloopt soepel en we genieten erg van de laatste momenten op de fiets en zien stiekem ook wel een beetje uit naar het reizen zonder fiets. Onderweg begin ik foto’s door te kijken van ons begin wat een eeuwigheid geleden lijkt. En komt er langzaam een besef van wat je samen kunt bereiken als wij met z’n 2-en een doel stellen. We fietsen in 3 dagen naar het inleverpunt waar de fietsen op de post gaan....
Na een paar heerlijke dagen in Santiago, waar we bijna alle karakters van de laatste weken op onze reis zijn tegengekomen, zijn we weer onderweg. Santiago is een gezellige stad helemaal berekend op alle toeristen en pelgrims die hier komen maar voelt voor ons niet als een eindpunt. Het echte eindpunt van de sterrenweg, de romeinse voorganger van de camino, ligt in Cabo Finisterre. Dit werd destijds gezien als het absolute einde van de wereld en hier bouwden de Romeinen hun zonnealtaar, die gebruikt werd voor rituele offers bij zonsondergang als symbool van herboren worden. Omdat de eerste kilometers druk kunnen zijn besluiten we op zondag ochtend te gaan fietsen. Dit betekend geen hoogmis met mooi gezang en een wierook vat dat door de kathedraal heen en weer slingert, maar veiligheid boven alles.
De rustdagen hebben iets gedaan met ons zitvlees en we hebben beide de nodige zadelpijn op onze 54 kilometer naar Noia wat wederom een mooie rit is.
Ook de 2de dag is een heerlijke dag waarbij ook het zonnetje volop aanwezig is. Mijn fiets begint steeds meer te piepen en te kraken, zouden hij en Jolante ook met tegenzin het einde tegemoet gaan? Bij aankomst op Cabo Finisterre is het direct duidelijk dat dit een eindpunt is. Het is een landtong waar echt geen wegen meer zijn die verder gaan naar het westen. Zover je kijkt is er de zee, de enige weg is terug hoe je bent gekomen. Ter afsluiting van de tocht verbrand men hier bij zonsondergang de versleten kledingstukken. En dat is dus ook wat wij hier doen, ondanks de waarschuwingsborden die dit sinds kort verbieden. Ik heb een gas brandertje meegenomen om het proces iets te versnellen en dat werkt goed. Dit is voor ons een mooie afsluiting van een geweldige trip. We zijn blij dat we het zonder noemenswaardige vervelende dingen na ruim 2800 kilometer hebben volbracht. We willen graag iedereen bedanken voor het blijken van medeleven en interesse in de schrijfsels. In het bijzonder Paul en mijn moeder die met hun verhalen en foto’s van hun trip ons avontuur extra bijzonder hebben gemaakt. De foto’s gaven beeld aan het verhaal van de memoires van Henk en een extra kijkje achter de schermen doordat Paul de dingen zo nu en dan net iets anders beschreef.
Deze plek heeft een hele andere beleving dan Cruz de Ferro, mensen sluiten hier hun reis af en beginnen, soms met enige tegenzin of weemoed, een nieuwe reis als ze hier vertrekken. Hier nemen we ook afscheid van Henk en strooien hem uit in de zee.
18 oktober 2016
Een beetje een gekke dag, de eerste dag zonder doel en duidelijk plan wat we nu verder gaan doen. Bij inspectie van mijn fiets is er opvallend veel speling in het achterwiel en na wat verder onderzoek lijkt het alsof deze speling komt uit de lagers...Dit was het achterwiel uit de fiets die ik 16 jaar geleden samen met mijn vader heb gekocht en lijkt het nu toch langzaam te begeven. Toeval of niet? We besluiten een dagje te blijven en een plan te maken voor de terug reis op 1 van de mooie strandjes.
19/ 20/ 21 oktober 2016
Op mijn verjaardag beginnen we met een nieuwe reis. We hebben besloten om langzaam terug te fietsen naar Santiago zolang het goed gaat met de lagers en daar onze fietsen op transport te zetten. Omdat we helemaal gepakt zijn voor een fietsvakantie zullen we zelf ook naar huis gaan om andere spullen te pakken en verder te reizen. Omdat we geen goedkope tickets op de korte termijn kunnen vinden zullen we eerst nog met een auto rondreizen in Galicië.
Het laatste deel van onze fietsreis verloopt soepel en we genieten erg van de laatste momenten op de fiets en zien stiekem ook wel een beetje uit naar het reizen zonder fiets. Onderweg begin ik foto’s door te kijken van ons begin wat een eeuwigheid geleden lijkt. En komt er langzaam een besef van wat je samen kunt bereiken als wij met z’n 2-en een doel stellen. We fietsen in 3 dagen naar het inleverpunt waar de fietsen op de post gaan....
-
06 November 2016 - 15:20
Paul Van Kuijeren:
Hoi Rutger en Jeske,
Een fantastisch einde.
Henk zit heel erg trots te wezen, daarboven op jullie alle drie.
Heel veel plezier nog op jullie volgende trip.
Hartelijke groet,
Paul -
06 November 2016 - 16:00
Marijke Van Kuijeren:
Wat heb ik intens genoten van al jullie belevenissen. Niet alleen een topprestatie wat fietsen betreft, maar ook de wijze van schrijven, een lust om te lezen.
Ik vind en verwacht het eigenlijk ook, dat er vanuit Canada een vervolg komt van de avonturen daar! -
06 November 2016 - 17:40
Marian De Ruiter:
Lieve alle drie,
Diepe buiging, geweldig zo als jullie dit gedaan hebben. Met heel veel plezier jullie verslag gelezen.
Wat een ervaring, dat kan niemand meer van je afnemen.
En die Sabijn, als ze later groot is zal ze met verbazing kijken naar het verslag en de foto's.
Wie heeft dit???
Succes met de volgende reis, hopelijk zien we jullie nog voor dat Canada er aan komt.
Xx Henk en Marian. -
07 November 2016 - 13:02
Peter En Ida Klauwers:
mooi einde aan jullie fietsavontuur. net wat je zegt zonder grote problemen 2800km weggetrapt. En wat een beleving voor jullie dochter Sabijn die zal later als ze groot is daar toch van weten en vol ongeloof de foto s bekijken. Ben ik dat!!! Ja dat ben jij samen met je vader en moeder. Een geweldige belevenis die niet ieder gegeven is. Mooi gebaar om nog wat as van je vader daar uit te strooien juist omdat hij daar zoveel belevenis aan heeft gehad. Ik zou zeggen veel plezier met de volgende avonturen en de groetjes voor jullie allemaal en doe voorzichtig. -
07 November 2016 - 13:56
José:
Lieve Rutger, Jeske en Sabijn!!
Van harte gefeliciteerd met het behalen van jullie reisdoel Santiago en Finnistere. Súper!!
Wat mooi dat de as van Henk daar verstrooid is.
En inmiddels zijn jullie nu weer thuis, en maken jullie je al weer klaar voor de volgende reis.
Amerika/Canada!!
Ik geniet mee met al jullie ondernemingen op afstand.
Met Alex maakte ik vroeger zo'n fietstocht in Amerika, ja..... al die herinneringen...
ze gaan een leven lang mee. Wat je daar zo samen kunt en bereikt is enórm, zoals jullie dat zelf al beschrijven!! Heerlijk !!!
Veel goeds voor het volgende en liefs van José
-
07 November 2016 - 17:08
Anja En Fred Huijboom:
Chapeau en een diepe buiging voor jullie prestatie en prachtig beschreven fietstocht. Wij hebben begrepen dat Henk wel een beetje is mee gefietst nav zijn dagboek en geschreven verhalen maar ook door de bestaande foto's. Een mooi afscheid in de zee bij cape de finisterre.
De volle aflaat is dik verdiend en maak er goed gebruik van!! altijd handig in de achterzak.
warme groet anja en fred
-
07 November 2016 - 17:33
Nel Breed:
Lieve Jeske, Rutger en Sabijn,
Ongelofelijk wat jullie gepresteerd hebben. Wij hebben heel veel bewondering voor jullie. Bedankt voor het feit dat wij met jullie mochten meegenieten van de mooie verhalen. Henk heeft vast meegekeken en zal apetrots op jullie zijn. Mooi dat jullie dit hebben afgesloten met het verstrooien van zijn as. Jullie zijn waarschijnlijk alweer terug of misschien zelfs alweer onderweg naar Galicië. Misschien zien we elkaar nog voordat jullie naar Canada gaan. Zouden wij leuk vinden. Lieve groeten van Herman en Nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
