Santiago
Blijf op de hoogte en volg fam
15 Oktober 2016 | Spanje, Santiago de Compostella
6 okt
Vandaag gaat het gelukkig weer beter met jeske meer hebben we desondanks besloten een rustdag te houden. Jeske voelt zich een beetje grokki na gisteren omdat ze nauwelijks heeft kunnen eten en onrustig heeft geslapen.
Ondanks dat onze keuze duidelijk is, voelt het opstaan toch een beetje gek. Alle drie hebben we onrust in ons lijf. Zou dat fietsen dan zo verslavend zijn?
Gelukkig verdwijnt deze onrust als we een beetje rondwandelen in het dorpje. Dit dorpje bestaat al eeuwen en is belangrijk geweest plek geweest in de strijd tegen de Mooren. Hier werden de adelen tot ridders geslagen voordat ze op weg gingen naar de vijand. De vele rijkversierde kerken en kloosters zijn hier nog stille getuigen van. Helemaal geen slechte plek voor een rustdag.
7 okt 2016
Vandaag weer op pad, verder over de Tierra de Campos. Al je deze verlatenheid ziet vraag ik me soms af of ze niet een beetje zijn doorgeschoten. Een beetje zoals als bij de costa’s waar er net iets teveel is gebouwd. Zie je in Frankrijk hier en daar nog een paar bomen of een stukje bos, is er hier helemaal niets meer. Ieder centimeter die enigszins te bewerken is word gebruikt als landbouwgrond.
Ondanks dat het fietsen erg gemakkelijk gaat is Jeske iets humeurig, ze is het vertrouwen in haar lichaam een beetje kwijt. Misschien dat het daarom extra lekker voelt om een beetje af te geven op deze eindeloze vlakte. Na 60 kilometer komen we aan in El Burgo ramero, een tip van de vorige campingbaas. Tot onze verbazing blijkt dit een Italiaans paradijsje met groen gras, perenbomen, appelbomen en druiven waar we onze tent tussen mogen zetten. In de lokale supermarkt wordt Sabijn onthaald als een prinses en krijgt allerlei lekkere dingetjes. Ze weet steeds beter de cute factor aan te spreken op dit soort momenten om iets lekkers te krijgen. Als we die avond ook nog worden getrakteerd op een heerlijke zonsondergang moet ookJjeske wel bijdraaien en kunnen we niets meer bedenken om op af te geven.
8 oktober 2016
Na heerlijk te hebben uitgeslapen zijn we weer onderweg. We zien steeds meer wandelaars en fietsers van allerlei nationaliteiten: Chili, Zuid Afrika, Israël, Argentinië, Engeland en zowaar een gepensioneerd Nederlands stel. Het landschap veranderd weer langzaam naar meer bomen totdat we vanuit het niets in de drukte terecht komen. Maar niet een beetje, we rijden echt in een file de oude stad Leon in. Het boekje had het al over onaangenaam veel auto’s maar dit hadden we niet verwacht, zeker niet na al die stilte van de afgelopen dagen. Wanneer we aankomen in het oude centrum blijkt het daar nog drukker te zijn dus lopen met de fiets. Al snel komen we er achter dat dit het feest is van de patroon heilige van Leon, dat stond niet in de boekjes. Dit betekend overal kraampjes, grote feesttenten met veel eten en drinken en alle Spanjaarden uit de weide omgeving, die hier feest komen vieren. De drukte overvalt ons een beetje en we kunnen met ons konvooi niet makkelijk door de drukte navigeren, wat de nodige spanning geeft. Dus pizza’s to go zodat we deze kunnen hergroeperen in een park met speelgelegenheid voor Sabijn en rustig op zoek kunnen gaan naar een hotel of slaapplek. Helaas zijn alle hotels/ herbergen/ pensions/ etc in de weide omgeving volgeboekt.
We fietsen besluiten door te fietsen naar Villar de Mazarife de eerste plek met een herberg op ons kaartje zo’n 23 kilometer verder. Onderweg blijkt vette pizza’s niet de beste brandstof om een lekker stukje op te fietsen. We rijden beiden al scheten latend door een soort hobbit landschap. De mensen hebben hun huizen hier in de bergen gebouwd maar dan net niet zo schattig als in The Shire. Zou dit de inspiratie geweest zijn voor J.R Tolkien?
De jeugdherberg heeft een gezellige bar, grote tuin voor onze tent en er is een kindje net zo oud als Sabijn dus een ideale plek. S’avonds blijkt de bar ook de lokale hang-out voor het weekend en de tuin de plek voor een sigaretje waardoor slapen voor ons lastig word. Onder het mom van “ if you cant beat them joint them” besluiten we ook aan de bar te gaan zitten met een longdrink glas licor quarante tres en wordt het al snel een hele gezellige avond.
9 oktober 2016
Na een heerlijke kop koffie vertrokken we in alle rust om na 2 kilometer onze weg te vervolgen over een origineel deel van de route. Een grindpad zonder grind maar met keien wat dit stuk een mountainbike trail maakt, best uitdagend met onze fietsen. Desondanks was dit toch 1 van de mooiere ritten naar Astorga.
Daar bovenop een 21% klim kwamen we het gepensioneerde Nederlands stel weer tegen. Hij was hard gevallen doordat de tassen tegen elkaar waren gekomen in een afdaling en zag er niet uit. Hij zit onder de blauwe plekken en verband maar heeft gelukkig niets ernstigs. Een goede herinnering om goed uit te blijven kijken en veilig te blijven rijden. Het is wel zo dat na zoveel kilometer je op de eenzame wegen soms iets makkelijker wordt.
Even verder kwamen we een Franse jongen tegen met derailleur in zijn achterwiel na een val op het grindpad. Hij had een gebroken achterpadje en geen reserve onderdelen, een beginners fout. Omdat het zondag was hebben we er met mijn gereedschap tijdens de lunch een single speed van gemaakt zodat hij door kon. Henk had tros geweest en dit bevestigd dat al het gereedschap niet voor niets is meegenomen.
Na de lunch werd het werken, omhoog na 1100 meter naar Rabanal, halverwege de klim naar Cruz de Ferro. Hier hebben we een privé camping in de tuin van de jeugdherberg.
10 Oktober 2016
Dit was een koude nacht, niet dat we er last van hadden, maar toen we wakker werden zat er zelfs ijs op de tent. Gelukkig konden we binnen in de jeugdherberg ontbijten en werd het snel warm toen de zon doorkwam. En toen naar boven, naar een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam om 1500 meter. Deze klim was makkelijker te verteren dan de Pyreneeën, zou het toch beter gaan met de power to weight ratio?
Deze plek is voor ons een absoluut hoogtepunt van deze reis en een bijzondere plek. Hier leggen pelgrims een deel van hun last af door een steen, die ze van huis hebben mee genomen, op de grote hoop te gooien. Wij hebben geen grote zorgen of lasten en besloten om een beetje as van Henk mee te nemen op onze reis. Dit as heeft de hele tijd voorop in het tasje aan mijn stuur gezeten in een bandenplakdoosje. Op deze manier hadden we Henk dicht bij ons omdat in de hectiek van een pasgeboren baby en werk er weinig plaats voor was geweest. Het voelt echter niet goed om zijn as hier achter te laten. De reis is nog niet klaar, Henk hield helemaal niet zo van het fietsen tegen een berg op en daarnaast zou hij hier tussen de lasten en zorgen van andere mensen liggen. We besluiten om slechts een thee lepeltje as daar te laten ter symbool van onze reis en de rest mee te nemen naar Santiago en uit te strooien in Finesterre.
En toen de afdaling. Dit blijkt met zoveel zware bepakking bijna net zoveel werk als erop fietsen. Met Sabijn achterin wil ik niet harder dan 40 km/h maar op deze stijle afdaling is dat nog lastig. Dus net als op de reis omhoog nemen we een pauze halverwege. Dit keer geen overnachting maar een menu del pelegrino, net op tijd voor de hongerklop van Jeske, om daarna veilig verder te reizen naar Cacabelos. Dit keer geen tent maar een eigen kamertje in een herberg in een uiterst goed wijngebied, el Bierzo.
11 oktober 2016
Nadeel van een herberg is dat je er al om 0800 wordt uitgezet. Dat betekend in deze tijd van het jaar dat het nog donker is en frisjes. Een echte pelgrim klaagt hier niet over, maar erg praktisch is het ook niet. Gelukkig hadden we al een speeltuin om de hoek van de jeugdherberg gezien waar we guerilla style hebben ontbeten, met zo’n lampje op ons hoofd. Dit moet er bijzonder uit hebben gezien voor de enkele voorbijganger op weg naar hun werk.
Bij zonsopgang weer on route voor wederom een lekkere klim dag met meer hoogtemeters dan de afgelopen 2 dagen. Of het nu de opeenstapeling is van klimdagen of de zwaarte van deze ruim 30 kilometer lange klim naar cebreiro maar dit gaat niet vanzelf. Gelukkig is het wel een mooie klim met een mysterieus tintje doordat we omgeven worden door wolken. Helemaal als we te tijdens de lunch lezen dat dit plaatsje in verband werd gebracht met de bewaarplaats van de graal. Na de lunch een kleine afdaling gevolgd door nog een klimmetje naar Galicia. De afdaling is breed en overzichtelijk en we zijn net voor de regen beneden in Triacastela.
12 oktober 2016
Na een heerlijk zelfgekookt avondmaal en een bad werden we wakker in onze privé kamer. Dit hostel zit niet vol waardoor we een 4 persoons kamer voor onszelf hebben en we hoeven er ook niet vroeg uit. Gisteravond heeft het de hele na nacht fors geregend en volgens de voorspellingen zal dit de komende dagen naar Santiago aanhouden. Maar op het moment dat wij naar buiten stappen wordt het droog. En dit geluk houden we de hele dag, net als wij op een overdekt terras zitten voor lunch regent het weer en als we opstappen wordt het droog. In Portomarin ook nog een van de politiemannen uit Corrona een goede dienst kunnen bewijzen. We komen deze 6 agenten al een aantal dagen tegen in allerlei restaurantjes en barretjes en hebben wel lol met ze. Nu is er 1 een schroefje kwijt van zijn klik pedaal en het is weer een lokale patroonheilige dag, dus niets is open. Gelukkig heb ik dit al eens gehad met Jeske op fiets vakantie en een paar schroefjes in de reserve spullen gestopt. Dit moet toch punten opleveren voor de aflaat...
Deze rit, die zeker 1 van de mooiere ritten is door de smalle heuvelachtige weg langs talloze karakteristieke dorpjes, bevat vele vang bergjes. Vang bergjes zijn op 1 volgende bergjes die net niet lekker lopen waardoor je stil komt te vallen op de steilste delen of net niet kunt herstellen voordat het volgende klim zich meld. Dit maakt het ook best zwaar, zeker voor Jeske van Breggen die maar niet lekker in haar klim ritme kan komen. Daarnaast stond dit ook niet op het overzichtskaartje het zou een soort daal dagje worden. We besluiten iets eerder dan dat we ons hadden voorgenomen te stoppen in een heerlijk niets zeggend dorpje Airexe waar we wederom een privé kamer krijgen met z’n drieën.
En omdat er geen supermarkt is moeten we ook weer uit eten bij een man die net als mijn zwager een thuisbrouwer blijkt te zijn van talloze likeurtjes die ik, bij wijze van werkonderzoek allemaal even mocht voorproeven. De proefnotities en recepten van de licor hierbas, tostada en Orujo zal ik later nog doorgeven Gerard.
13 oktober 2016
Vandaag tegen de verwachting in wederom een droge dag, iets kouder en langs heerlijk geurige eucalyptusbomen. Gek wat geur doet met gedachten want direct ben ik weer even in Australië. Dit is wederom een pittige dag met vele vangbergjes en we schieten dan ook niet zo lekker op. De plek waar we wilden gaan lunchen is vies en vol dronken mensen zodat we uitwijken naar een speeltuin voor Sabijn. De speeltuin staats onder een eik en de eikels vliegen ons om de oren als er een windvlaag voorbij komt.
Hier waren we voor gewaarschuwd, de laatste dagen zijn zwaar. Henk en Paul hadden zich, in hun enthousiasme het einddoel te bereiken, ook verkeken op de zwaarte van de laatste dagen parcours. En zelfs de tweede keer met mijn moeder waren ze te lang doorgegaan en kapot aangekomen in Santiago.
Wij gaan stoppen in Loxo 20 kilometer voor Santiago waar een Casa Rural moet zijn zodat we lekker uitgerust de stad in kunnen fietsen. Echter als we in Loxo aankomen blijkt er niemand te zijn, onze telefoons zijn leeg (omdat Sabijn het oplaad snoertje heeft opgegeten) en ook de buurvrouw weet de beste eigenaar niet te bereiken. Gelukkig zijn we op de fiets en kunnen doorrijden maar het volgende dorp. De laatste dagen vliegen de herbergen je om de oren, ieder dorp heeft er wel een herberg want alle pelgrims moeten toch ergens slapen. Helaas wijkt de fietsroute, zonder dat wij dit wisten, af van de wandelroute en in geen enkel dorpje een slaapgelegenheid te vinden. Zijn we er toch ingestonken ondanks de vele waarschuwingen. Dit was niet de triomftocht die wij voor ogen hadden maar is gewoon afzien. Wel geheel in lijn met de verhalen uit de memoires van Henk die naar eigen zeggen heeft moeten bikkelen, bijten, krabben, afzien en pijn lijden. Ik kan me ook steeds meer in Henk inleven omdat het Jeske bergop nog steeds makkelijker af gaat, net als Paul destijds. We rijden door tot 18.30 uur wanneer we in een buitenwijk van Santiago een hotel tegenkomen. We besluiten om onszelf een beetje voor de gek te houden en te doen alsof we er nog niet zijn. We hebben nog geen bordje Santiago gezien en dus rijden we niet door naar het plein om daar afgepeigerd te staan maar we gaan voor Sabijn en onszelf zorgen.
14 oktober 2016
Vanuit het hotel is het nog maar een klein stukje naar het praza do Obradoiro. Dit is het plein voor de kathedraal waar de talloze pelgrims aankomen. Links en rechts laten mensen zich op de grond vallen, hoor je mensen gillen van geluk of van mensen die mede pelgrims herkennen. Het is leuk om te zien en goed om hier te zijn, ook wij nemen trots onze foto. Tegelijk overvalt een stilte ons, dit is toch ook het begin van het einde van deze reis. Een heerlijke reis waarin we alles om ons heen zijn vergeten en veel hebben geleerd van en met Sabijn als gezinnetje. Niet te lang over nadenken en gewoon ondergaan is het advies van Henk. We gaan immers nog naar Cap Finisterre wat zeker 2 dagen in beslag zal nemen.
De volgende stap is het halen van het officiële compostelaat, daar staat een wachtrij van 2 uur aan pelgrims. Gelukkig worden wij met Sabijn vooraan in de rij geplaatst. Dat is weer een van de vele deugden van het reizen met een klein kind. Daarna heerlijk gegeten alvorens via de heilige deur de kathedraal binnen te gaan, deze ingang is alleen open in een heilig jaar. Via deze ingang kun je het beeld van sint Jacob omhelzen en langs de crypte onder het hoofdaltaar, waar in een zilveren kist het graf van de apostel zelf zou zijn. Ook bij het beeld krijgt Sabijn een speciale behandeling van de dienstdoende pastoor en wordt gezegend.
Na al deze indrukken krijgt de vermoeidheid de overhand en gaan we snel op weg naar ons slaap adres. We hebben tot zondag om hier rond te kijken naar al het moois en nog eens een biertje te drinken met andere pelgrims.
Vandaag gaat het gelukkig weer beter met jeske meer hebben we desondanks besloten een rustdag te houden. Jeske voelt zich een beetje grokki na gisteren omdat ze nauwelijks heeft kunnen eten en onrustig heeft geslapen.
Ondanks dat onze keuze duidelijk is, voelt het opstaan toch een beetje gek. Alle drie hebben we onrust in ons lijf. Zou dat fietsen dan zo verslavend zijn?
Gelukkig verdwijnt deze onrust als we een beetje rondwandelen in het dorpje. Dit dorpje bestaat al eeuwen en is belangrijk geweest plek geweest in de strijd tegen de Mooren. Hier werden de adelen tot ridders geslagen voordat ze op weg gingen naar de vijand. De vele rijkversierde kerken en kloosters zijn hier nog stille getuigen van. Helemaal geen slechte plek voor een rustdag.
7 okt 2016
Vandaag weer op pad, verder over de Tierra de Campos. Al je deze verlatenheid ziet vraag ik me soms af of ze niet een beetje zijn doorgeschoten. Een beetje zoals als bij de costa’s waar er net iets teveel is gebouwd. Zie je in Frankrijk hier en daar nog een paar bomen of een stukje bos, is er hier helemaal niets meer. Ieder centimeter die enigszins te bewerken is word gebruikt als landbouwgrond.
Ondanks dat het fietsen erg gemakkelijk gaat is Jeske iets humeurig, ze is het vertrouwen in haar lichaam een beetje kwijt. Misschien dat het daarom extra lekker voelt om een beetje af te geven op deze eindeloze vlakte. Na 60 kilometer komen we aan in El Burgo ramero, een tip van de vorige campingbaas. Tot onze verbazing blijkt dit een Italiaans paradijsje met groen gras, perenbomen, appelbomen en druiven waar we onze tent tussen mogen zetten. In de lokale supermarkt wordt Sabijn onthaald als een prinses en krijgt allerlei lekkere dingetjes. Ze weet steeds beter de cute factor aan te spreken op dit soort momenten om iets lekkers te krijgen. Als we die avond ook nog worden getrakteerd op een heerlijke zonsondergang moet ookJjeske wel bijdraaien en kunnen we niets meer bedenken om op af te geven.
8 oktober 2016
Na heerlijk te hebben uitgeslapen zijn we weer onderweg. We zien steeds meer wandelaars en fietsers van allerlei nationaliteiten: Chili, Zuid Afrika, Israël, Argentinië, Engeland en zowaar een gepensioneerd Nederlands stel. Het landschap veranderd weer langzaam naar meer bomen totdat we vanuit het niets in de drukte terecht komen. Maar niet een beetje, we rijden echt in een file de oude stad Leon in. Het boekje had het al over onaangenaam veel auto’s maar dit hadden we niet verwacht, zeker niet na al die stilte van de afgelopen dagen. Wanneer we aankomen in het oude centrum blijkt het daar nog drukker te zijn dus lopen met de fiets. Al snel komen we er achter dat dit het feest is van de patroon heilige van Leon, dat stond niet in de boekjes. Dit betekend overal kraampjes, grote feesttenten met veel eten en drinken en alle Spanjaarden uit de weide omgeving, die hier feest komen vieren. De drukte overvalt ons een beetje en we kunnen met ons konvooi niet makkelijk door de drukte navigeren, wat de nodige spanning geeft. Dus pizza’s to go zodat we deze kunnen hergroeperen in een park met speelgelegenheid voor Sabijn en rustig op zoek kunnen gaan naar een hotel of slaapplek. Helaas zijn alle hotels/ herbergen/ pensions/ etc in de weide omgeving volgeboekt.
We fietsen besluiten door te fietsen naar Villar de Mazarife de eerste plek met een herberg op ons kaartje zo’n 23 kilometer verder. Onderweg blijkt vette pizza’s niet de beste brandstof om een lekker stukje op te fietsen. We rijden beiden al scheten latend door een soort hobbit landschap. De mensen hebben hun huizen hier in de bergen gebouwd maar dan net niet zo schattig als in The Shire. Zou dit de inspiratie geweest zijn voor J.R Tolkien?
De jeugdherberg heeft een gezellige bar, grote tuin voor onze tent en er is een kindje net zo oud als Sabijn dus een ideale plek. S’avonds blijkt de bar ook de lokale hang-out voor het weekend en de tuin de plek voor een sigaretje waardoor slapen voor ons lastig word. Onder het mom van “ if you cant beat them joint them” besluiten we ook aan de bar te gaan zitten met een longdrink glas licor quarante tres en wordt het al snel een hele gezellige avond.
9 oktober 2016
Na een heerlijke kop koffie vertrokken we in alle rust om na 2 kilometer onze weg te vervolgen over een origineel deel van de route. Een grindpad zonder grind maar met keien wat dit stuk een mountainbike trail maakt, best uitdagend met onze fietsen. Desondanks was dit toch 1 van de mooiere ritten naar Astorga.
Daar bovenop een 21% klim kwamen we het gepensioneerde Nederlands stel weer tegen. Hij was hard gevallen doordat de tassen tegen elkaar waren gekomen in een afdaling en zag er niet uit. Hij zit onder de blauwe plekken en verband maar heeft gelukkig niets ernstigs. Een goede herinnering om goed uit te blijven kijken en veilig te blijven rijden. Het is wel zo dat na zoveel kilometer je op de eenzame wegen soms iets makkelijker wordt.
Even verder kwamen we een Franse jongen tegen met derailleur in zijn achterwiel na een val op het grindpad. Hij had een gebroken achterpadje en geen reserve onderdelen, een beginners fout. Omdat het zondag was hebben we er met mijn gereedschap tijdens de lunch een single speed van gemaakt zodat hij door kon. Henk had tros geweest en dit bevestigd dat al het gereedschap niet voor niets is meegenomen.
Na de lunch werd het werken, omhoog na 1100 meter naar Rabanal, halverwege de klim naar Cruz de Ferro. Hier hebben we een privé camping in de tuin van de jeugdherberg.
10 Oktober 2016
Dit was een koude nacht, niet dat we er last van hadden, maar toen we wakker werden zat er zelfs ijs op de tent. Gelukkig konden we binnen in de jeugdherberg ontbijten en werd het snel warm toen de zon doorkwam. En toen naar boven, naar een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam om 1500 meter. Deze klim was makkelijker te verteren dan de Pyreneeën, zou het toch beter gaan met de power to weight ratio?
Deze plek is voor ons een absoluut hoogtepunt van deze reis en een bijzondere plek. Hier leggen pelgrims een deel van hun last af door een steen, die ze van huis hebben mee genomen, op de grote hoop te gooien. Wij hebben geen grote zorgen of lasten en besloten om een beetje as van Henk mee te nemen op onze reis. Dit as heeft de hele tijd voorop in het tasje aan mijn stuur gezeten in een bandenplakdoosje. Op deze manier hadden we Henk dicht bij ons omdat in de hectiek van een pasgeboren baby en werk er weinig plaats voor was geweest. Het voelt echter niet goed om zijn as hier achter te laten. De reis is nog niet klaar, Henk hield helemaal niet zo van het fietsen tegen een berg op en daarnaast zou hij hier tussen de lasten en zorgen van andere mensen liggen. We besluiten om slechts een thee lepeltje as daar te laten ter symbool van onze reis en de rest mee te nemen naar Santiago en uit te strooien in Finesterre.
En toen de afdaling. Dit blijkt met zoveel zware bepakking bijna net zoveel werk als erop fietsen. Met Sabijn achterin wil ik niet harder dan 40 km/h maar op deze stijle afdaling is dat nog lastig. Dus net als op de reis omhoog nemen we een pauze halverwege. Dit keer geen overnachting maar een menu del pelegrino, net op tijd voor de hongerklop van Jeske, om daarna veilig verder te reizen naar Cacabelos. Dit keer geen tent maar een eigen kamertje in een herberg in een uiterst goed wijngebied, el Bierzo.
11 oktober 2016
Nadeel van een herberg is dat je er al om 0800 wordt uitgezet. Dat betekend in deze tijd van het jaar dat het nog donker is en frisjes. Een echte pelgrim klaagt hier niet over, maar erg praktisch is het ook niet. Gelukkig hadden we al een speeltuin om de hoek van de jeugdherberg gezien waar we guerilla style hebben ontbeten, met zo’n lampje op ons hoofd. Dit moet er bijzonder uit hebben gezien voor de enkele voorbijganger op weg naar hun werk.
Bij zonsopgang weer on route voor wederom een lekkere klim dag met meer hoogtemeters dan de afgelopen 2 dagen. Of het nu de opeenstapeling is van klimdagen of de zwaarte van deze ruim 30 kilometer lange klim naar cebreiro maar dit gaat niet vanzelf. Gelukkig is het wel een mooie klim met een mysterieus tintje doordat we omgeven worden door wolken. Helemaal als we te tijdens de lunch lezen dat dit plaatsje in verband werd gebracht met de bewaarplaats van de graal. Na de lunch een kleine afdaling gevolgd door nog een klimmetje naar Galicia. De afdaling is breed en overzichtelijk en we zijn net voor de regen beneden in Triacastela.
12 oktober 2016
Na een heerlijk zelfgekookt avondmaal en een bad werden we wakker in onze privé kamer. Dit hostel zit niet vol waardoor we een 4 persoons kamer voor onszelf hebben en we hoeven er ook niet vroeg uit. Gisteravond heeft het de hele na nacht fors geregend en volgens de voorspellingen zal dit de komende dagen naar Santiago aanhouden. Maar op het moment dat wij naar buiten stappen wordt het droog. En dit geluk houden we de hele dag, net als wij op een overdekt terras zitten voor lunch regent het weer en als we opstappen wordt het droog. In Portomarin ook nog een van de politiemannen uit Corrona een goede dienst kunnen bewijzen. We komen deze 6 agenten al een aantal dagen tegen in allerlei restaurantjes en barretjes en hebben wel lol met ze. Nu is er 1 een schroefje kwijt van zijn klik pedaal en het is weer een lokale patroonheilige dag, dus niets is open. Gelukkig heb ik dit al eens gehad met Jeske op fiets vakantie en een paar schroefjes in de reserve spullen gestopt. Dit moet toch punten opleveren voor de aflaat...
Deze rit, die zeker 1 van de mooiere ritten is door de smalle heuvelachtige weg langs talloze karakteristieke dorpjes, bevat vele vang bergjes. Vang bergjes zijn op 1 volgende bergjes die net niet lekker lopen waardoor je stil komt te vallen op de steilste delen of net niet kunt herstellen voordat het volgende klim zich meld. Dit maakt het ook best zwaar, zeker voor Jeske van Breggen die maar niet lekker in haar klim ritme kan komen. Daarnaast stond dit ook niet op het overzichtskaartje het zou een soort daal dagje worden. We besluiten iets eerder dan dat we ons hadden voorgenomen te stoppen in een heerlijk niets zeggend dorpje Airexe waar we wederom een privé kamer krijgen met z’n drieën.
En omdat er geen supermarkt is moeten we ook weer uit eten bij een man die net als mijn zwager een thuisbrouwer blijkt te zijn van talloze likeurtjes die ik, bij wijze van werkonderzoek allemaal even mocht voorproeven. De proefnotities en recepten van de licor hierbas, tostada en Orujo zal ik later nog doorgeven Gerard.
13 oktober 2016
Vandaag tegen de verwachting in wederom een droge dag, iets kouder en langs heerlijk geurige eucalyptusbomen. Gek wat geur doet met gedachten want direct ben ik weer even in Australië. Dit is wederom een pittige dag met vele vangbergjes en we schieten dan ook niet zo lekker op. De plek waar we wilden gaan lunchen is vies en vol dronken mensen zodat we uitwijken naar een speeltuin voor Sabijn. De speeltuin staats onder een eik en de eikels vliegen ons om de oren als er een windvlaag voorbij komt.
Hier waren we voor gewaarschuwd, de laatste dagen zijn zwaar. Henk en Paul hadden zich, in hun enthousiasme het einddoel te bereiken, ook verkeken op de zwaarte van de laatste dagen parcours. En zelfs de tweede keer met mijn moeder waren ze te lang doorgegaan en kapot aangekomen in Santiago.
Wij gaan stoppen in Loxo 20 kilometer voor Santiago waar een Casa Rural moet zijn zodat we lekker uitgerust de stad in kunnen fietsen. Echter als we in Loxo aankomen blijkt er niemand te zijn, onze telefoons zijn leeg (omdat Sabijn het oplaad snoertje heeft opgegeten) en ook de buurvrouw weet de beste eigenaar niet te bereiken. Gelukkig zijn we op de fiets en kunnen doorrijden maar het volgende dorp. De laatste dagen vliegen de herbergen je om de oren, ieder dorp heeft er wel een herberg want alle pelgrims moeten toch ergens slapen. Helaas wijkt de fietsroute, zonder dat wij dit wisten, af van de wandelroute en in geen enkel dorpje een slaapgelegenheid te vinden. Zijn we er toch ingestonken ondanks de vele waarschuwingen. Dit was niet de triomftocht die wij voor ogen hadden maar is gewoon afzien. Wel geheel in lijn met de verhalen uit de memoires van Henk die naar eigen zeggen heeft moeten bikkelen, bijten, krabben, afzien en pijn lijden. Ik kan me ook steeds meer in Henk inleven omdat het Jeske bergop nog steeds makkelijker af gaat, net als Paul destijds. We rijden door tot 18.30 uur wanneer we in een buitenwijk van Santiago een hotel tegenkomen. We besluiten om onszelf een beetje voor de gek te houden en te doen alsof we er nog niet zijn. We hebben nog geen bordje Santiago gezien en dus rijden we niet door naar het plein om daar afgepeigerd te staan maar we gaan voor Sabijn en onszelf zorgen.
14 oktober 2016
Vanuit het hotel is het nog maar een klein stukje naar het praza do Obradoiro. Dit is het plein voor de kathedraal waar de talloze pelgrims aankomen. Links en rechts laten mensen zich op de grond vallen, hoor je mensen gillen van geluk of van mensen die mede pelgrims herkennen. Het is leuk om te zien en goed om hier te zijn, ook wij nemen trots onze foto. Tegelijk overvalt een stilte ons, dit is toch ook het begin van het einde van deze reis. Een heerlijke reis waarin we alles om ons heen zijn vergeten en veel hebben geleerd van en met Sabijn als gezinnetje. Niet te lang over nadenken en gewoon ondergaan is het advies van Henk. We gaan immers nog naar Cap Finisterre wat zeker 2 dagen in beslag zal nemen.
De volgende stap is het halen van het officiële compostelaat, daar staat een wachtrij van 2 uur aan pelgrims. Gelukkig worden wij met Sabijn vooraan in de rij geplaatst. Dat is weer een van de vele deugden van het reizen met een klein kind. Daarna heerlijk gegeten alvorens via de heilige deur de kathedraal binnen te gaan, deze ingang is alleen open in een heilig jaar. Via deze ingang kun je het beeld van sint Jacob omhelzen en langs de crypte onder het hoofdaltaar, waar in een zilveren kist het graf van de apostel zelf zou zijn. Ook bij het beeld krijgt Sabijn een speciale behandeling van de dienstdoende pastoor en wordt gezegend.
Na al deze indrukken krijgt de vermoeidheid de overhand en gaan we snel op weg naar ons slaap adres. We hebben tot zondag om hier rond te kijken naar al het moois en nog eens een biertje te drinken met andere pelgrims.
-
16 Oktober 2016 - 07:59
Marijke Van Kuijeren :
Lieve Jeske, Rutger en Sabijn,
Gefeliciteerd, wat geweldig dat jullie Santiago bereikt hebben! Wat een enorme prestatie.
Vol van ontroering jullie verslag gelezen, wat een klus, wat een power, wat zal Henk daarboven in de hemel intens trots op jullie zijn!
De volle aflaat heb je met glans verdiend! En meer dan dat, want jullie gaan nog verder fietsen. Dat deed Henk dus niet, hij had het helemaal gehad, hij pakte de bus naar Cap Finisterre
( "Ik ben gekke Henkie niet", zei hij destijds tegen mij, toen Paul wel ging fietsen)
Lieverds, veel plezier vandaag in het drukke Santiago. Verwen jezelf maar fijn op een van de vele terrassen en geniet van jullie enorme prestatie.
Ik kijk alweer uit naar jullie volgende fiets avonturen.
Heel veel liefs, en extra knuffel voor Sabijn
Marijke -
16 Oktober 2016 - 10:27
Carla:
Rutger,Jeske en sabijn, gefeliciteerd en top wat jullie gepresteerd hebben.
Wat een aankomst daar op het plein hè. Het is echt kikken dus geniet er van want bij thuiskomst krijgen jullie er heimwee naar.
Nog veel reis plezier en hopelijk nog veel zonnestralen want die is wel nodig om dat laatste stuk te fietsen. Ook wij gingen net als Henk lui met de bus.
Groetjes uit Limmen. -
16 Oktober 2016 - 12:49
Ada:
Lieve kinders,
Wat een verhaal weer.Ik ben al moe als ik het lees.
maar gefeliciteerd en wat snel.Mooie foto van jullie ik laat hem trots aan iedereen zien.
Lieve kinders blijf daar even genieten met alle herinneringen en neem even de tijd .We horen wel weer verder.
dikke kussen ,Ada. -
16 Oktober 2016 - 14:13
Peter En Ida Klauwers:
gefeliciteerd,
wat een prestatie van jullie alle drie, als ik het zo lees is het niet iets om op onze leeftijd nog te ondernemen. ontzag voor jullie doorzetingsvermogen. maar zoals ik het lees nog twee dagen fietsen naar Cap Finisterre om het helemaal af te maken, knap hoor maar geniet nog even van Santiago.
groetjes Peter en Ida -
16 Oktober 2016 - 17:18
Annemarie:
Wat een prestatie van jullie enook zo snel en wat een leuke foto's
geniet nog even in compastela.
hartelijke groet en knuffels van onsxxx -
16 Oktober 2016 - 18:31
Alex:
Fantastisch! verslaafd aan fietsen.... Proficiat met jullie vakantie. Heb net 10.000 druks (zwart) gedraaid en de steen (wit) is weer schoon.
Goede reis verder...
kussen,
alex en josé -
16 Oktober 2016 - 19:13
Rietepietje:
Ik val in herhalingen....zo leuk en ook mooi weer om jullie verhaal
te lezen. Ontroerend de keuze om de as van papa naar cape finistere te gaan brengen. Ik heb daar nog n mooie foto van, zal hem sturen . Ben in gedachten steeds mee op reis en weer op het mooie grote plein voor de kathedraal. Super!!
Veel liefs en nog n mooie finale in Finistere!! -
16 Oktober 2016 - 22:24
Dick En Marry:
Gefeliciteerd! Ik heb de hele reis net achter elkaar gelezen, zittend in de camper in Denemarken. Je schrijft net zo boeiend als Henk deed Rutger. Ik moest lachen om "Jolanthe" omdat ik " As in tas "ook heb gelezen.Mooi om te lezen dat jullie de memoires van Henk er elke avond bij pakten. Wat zal hij in gedachten bij jullie zijn geweest. En dan Sabijn, die uit zichzelf weer in het karretje gaat zitten, wat zijn kinderen toch flexibel. En nu; op weg naar Finisterre. Daar wacht weer een ontroerend moment.
Groeten, ook van Dick
Marry XXx -
16 Oktober 2016 - 22:41
Paul Van Kuijeren:
Hallo Lieve Rutger, Jeske en Sabijn,
Het duurde even voor ik reageer, omdat ik nu in Kenia zit en even twee dagen geen WIFI had.
Met tranen in mijn ogen heb ik jullie mooie verhaal zitten lezen, ik ben echt ontroerd. Ten eerste omdat jullie het zo ontzettend goed doen en ten tweede omdat het zoveel goede herinneringen losmaakt. Ik heb de hele reis bijna iedere kilometer opnieuw beleefd. Ik hoor ondertussen in gedachten ook weer de vele gesprekken die Henk en ik onderweg hadden. En de vele biertjes die wij na afloop samen met ander pelgrims gedronken hebben. Maar ondanks de overeenkomsten vind ik het zo knap dat jullie het toch op je hele eigen manier gedaan hebben. Chapeau en nogmaals van harte gefeliciteerd met deze geweldige prestatie. Sabijn boft toch maar dat ze jullie als ouders heeft. Zo'n avontuur maakt niet ieder kind van anderhalf mee.
Ik wens jullie een fijn verblijf in Santiago toe en een hele goede reis naar Cap Finisterre.
Een hele hartelijke groet,
Paul -
17 Oktober 2016 - 10:59
Daan:
Goed te horen dat jullie er zijn lieve luitjes! Geniet van deze unieke ervaring en prestatie. Ben nu alweer heel benieuwd naar de plannen voor en de verhalen over de terugreis! -
17 Oktober 2016 - 16:52
Nel Breed:
Lieve Jeske, Rutger en Sabijn,
Alle drie gefeliciteerd met het behalen van deze bijzondere prestatie. Jullie kunnen echt trots op jezelf zijn. Prachtige verhalen, we hebben het met veel plezier gelezen. Vooral de manier waarop Henk steeds betrokken werd in jullie reis. En dan Sabijn, die al niet beter weet dan dat dit haar leventje is. Dat zal nog afkicken worden voor haar en trouwens ook voor jullie. Geniet nog van deze laatste dagen en alvast een goede terugreis gewenst. Groeten van Herman en Nel -
17 Oktober 2016 - 21:36
Cobi En J.Willem,Schalkwijk.:
Jeske, Sabijn en Rutger.
Proficiat met deze bijzondere prestatie.
Met veel belangstelling jullie belevenissen iedere keer weer gelezen.
Veel ups en downs, maar het blijft een tocht om altijd met veel tevreden-
heid op terug te kijken.
Veel plezier nog de komende weken.
Hart groet uit Schalkwijk.
P.S. Rutger de hart.groet van Daan, anotomie Utrecht (gesproken op informatieavond.) -
18 Oktober 2016 - 17:12
Saskia:
Jeej jullie zijn er! Gefeliciteerd met deze prestatie. Wat leuk om hier vanuit NL de afgelopen weken met jullie mee te (be)leven.
Ik kan me voorstellen dat het ook een beetje voelt als het begin van het einde van jullie avontuur. Gelukkig gaan jullie nog even verder op de fiets en wacht er bij terugkomst alweer een volgend avontuur op jullie. Maar nu eerst nog even genieten!!
Groetjes, Saskia -
18 Oktober 2016 - 21:59
Elina:
Yeah!!!!! Super goed gedaan! Gefeliciteerd! Wat zal je vader trots zijn geweest!
Dikke kus, ook van Saar, Fien en Bart -
20 Oktober 2016 - 11:33
Richard En Annette:
Geweldig! Wat een prestatie! Respect! Deze ervaring neemt niemand jullie meer af. Je kunt wel een boek maken van jullie mooie verhalen (met een lach en een traan), wordt een bestseller :-) Goede reis verder! Liefs van ons. -
20 Oktober 2016 - 21:18
Jasmijn:
wowwww eindelijk spuit 12 ook op jullie site. wat een heerlijke blije gezichtjes. Ik vond jullie al tres cool maar nu helemaal oer stoer. dikke kussen voor jullie! -
24 Oktober 2016 - 21:28
René:
Hele late reactie, maar proficiat met deze wereldprestatie jullie gedrieën! Ik had niet in de gaten dat het zo snel ging zeg. Mooi hoor, erg leuk om alle verhalen te lezen Rutger, ik zou een arriveer switch overwegen. Groetjes, ook van Marije, Cato en Pepijn. -
24 Oktober 2016 - 21:30
René :
Arriveer = carrière :) -
27 Oktober 2016 - 21:09
Janine Dort:
Ha, ik zie jullie helemaal voor me: guerillastyle aan het ontbijt met zaklamp op je hoofd. Klinkt toch wel beetje als afzien hoor, dat 8.00 de deur uit moeten zijn. Maar goed, voor jullie bikkels no problemo uiteraard.
Zo te zien aan de twee foto's hebben jullie wel iets professionelere en uitgebreidere gear dan je vader en Paul!
-
27 Oktober 2016 - 21:31
Richard En Lidy:
Beste Rutger en Jeske,
We hebben jullie reis gevolgd.
Wat een prestatie in de voetsporen van je vader en zijn herinnering gededeeld hebt
Nu alles laten bezinken en terug kijken op een mooie reis
chapeau
Op naar Canada
Groeten Lidy en Richard
Het gaat goed met mij -
01 November 2016 - 16:22
Hannie En Meino:
fantastisch, wat jullie hebben gedaan. Echter bikkels. We hebben genoten van jullie verhalen en indrukken die heel beeldend op papier gezet zijn. We hadden al gehoord dat dat jullie waren gearriveerd, maar konden niet lezen en reageren wegens computerproblemen. Die heeft soms en eigen leven.
We leven mee met jullie. Dikke kussen van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
