Tours, de eerste 1000 kilometer zijn een feit
Blijf op de hoogte en volg fam
14 September 2016 | Frankrijk, Saint-Symphorien
5 sept 2016
Vandaag zat het ons een beetje tegen. Om te begonnen regende het flink, dit doet dit het al 3 dagen maar niet op tijden dat we onze tent moesten inpakken of opzetten. Geen droge tent dus en ik vroeg me af hoe mijn vader dit zou hebben gedaan.
Hij heeft ons als kind tijdens lange vakanties met de de Waard tent en later onze eigen tentjes namelijk alles geleerd over kamperen en daarbij ook het belang van een droge tent. Toen er geen wijze lessen boven kwamen besloten we om maar gewoon in te pakken en te hopen op droog weer bij opzetten zodat de tent kon drogen...
Vervolgens lukte het ons niet, om net als mijn vader en Paul, een stempel in de kathedraal van St Quintin te bemachtigen. Er was een braderie, op zich heel leuk. Echter met de huidige staat van beleg in Frankrijk lieten de zwaar bewapende agenten 2 bepakte fietsen met karretje niet door de afzetting. Na veel handen en voeten werk waarin we uitlegden dat we op pelgrimstocht waren mochten we door de afzetting, wel zonder fietsen. Toen we uiteindelijk bij de kerk aankwamen bleek deze echter dicht....
Onderweg bleek er geen enkel restaurant open te zijn. In Frankrijk is zowel op zondag als maandag alles dicht. In veel kleine dorpen hier, is sowieso niets. Met een beetje geluk is er nog iets van een barretje of een bakker maar deze waren dicht. Uiteindelijk hebben we besloten om langs de kant van de weg te eten. Gelukkig had Sabijn geen last van de regen en waren de koeien in het weiland genoeg entertainment om na de lunch, zonder protest weer in haar kar te gaan zitten.
Toen we aankwamen op de camping op het terrein van de broeders van Ousrcamp, een cistercienzer (wie weet wat het is, verdient een wasmachine) abdij, bleken alle 46 paters afwezig. Normaal blijft er altijd 1 achter maar door ziekte was dit niet het geval. Jammer want we hadden gelezen dat mijn vader er uitstekend had gegeten. Gelukkig konden we wel blijven en heeft de naaister van de habijten ons een mooi plekje gegeven naast de “ salle des morts” uit de 13de eeuw. Een beetje spooky was het wel, aldus Jeske.
6 sept 2016
Na een vochtige nacht in de regen hebben we de tent vanmorgen weer kleddernat ingepakt. Op dit soort momenten vraag je jezelf wel eens af waarom we dit doen. Gelukkig geven de verhalen van Henk aan dat het nog veel kouder en natter kan en ben je de nattigheid snel vergeten als de zon gaat schijnen. Gelukkig maar want met regen had ik jeske met geen mogelijkheid naar de camping gekregen en veel andere mogelijkheden waren hier niet in de buurt.
Vandaag stonden er bergen op het programma, niet onoverkomelijke met hellingen van 5 tot 7% maar door de kar van sabijn en Jolanthe achterop voelt het al snel als 10%. Ben er achter gekomen dat Frooms koffiemolentje niets voor mij is. Al klimmend dwaalden mijn gedachten af naar, voor mij, meer inspirerende renners zoals Cancellara of de Gendt. Ik houd er van om op kop te rijden en zie mezelf, in mijn dromen, meer als een wegkapitein, klassieker rijder of tijdrijder. Uiteindelijk sprong Jan Ullrich in gedachten: tijdrijder, net als ik last van zijn knie en reed jaren lang in een roze shirt. Mijn vader en ik hebben ook tijden in een roze shirt gereden van de ENW (mijn vaders werkgever destijds). Mijn vader zei me altijd dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet maar dat het gaat om wat je doet.
Met deze nieuwe stijl ging het redelijk goed omhoog totdat Jeske me bergop weer eens voorbij schoot met 2 vingers in haar neus en me liet weten dat ik haar ook wel deed denken aan Ullrich, in het begin van het wielerseizoen, met net iets teveel gewicht.
Nu staan we op een natuurcamping in Mouy en heeft alles weer kunnen drogen in de zon. De camping heeft zelfs een wasmachine en droger waarmee Jeske extra in haar nopjes is.
7 sept 2016
Rustdag of dat had het moeten zijn. Zoals ze in de Tour de France zeggen verteert iedereen de rustdag anders. Helaas betekende dit voor Sabijn een onrustige nacht en heeft ons lekker bezig gehouden.
8 sept 2016
Als het waar is dat je de echte aflaat verdient in het zweet des aanschijns hebben we vandaag veel verdiend. De klimmetjes, die lang niet allemaal in ons route boekje staan, worden steeds langer en steiler. Dit gecombineerd met een forse tegenwind op de open vlaktes maakt het moeilijk om even bij te komen van de gemene 10% klimmetjes. Wel geeft het een heerlijk vrij gevoel die enorme vlaktes die ik ook bij de zee ervaar. Niets dat ons tegenhoudt behalve onze eigen fysieke beperkingen. Door hernieuwd inzicht in de menselijke maat ga ik ook anders kijken naar de veelal oude Romeinse ruïnes op en om de bergen. Wat een inspanningen moet het die mensen gekost hebben om die gebouwen daar neer te zetten zonder alle moderne hulpmiddelen.
Toen we aankwamen bij onze camping in Oinville-sur-Montcient bleek dit geen camping te zijn maar het huis van een wat oudere Engelse dame, Pamela, die er sinds een aantal jaren pelgrims vertroetelt. En dat werden we, zo luxe zijn we nog niet ontvangen met heerlijk eten en drinken. Ook sabijn kreeg alle aandacht met frambozen uit de tuin zoals alleen oma’s dat kunnen.
9 sept 2016
Al dit vertroetel moet ons vlees zwak hebben gemaakt want dit waren fysiek de 57 zwaarste kilometers tot dusver. Direct uit het huis van Pamela begon het met een klim, het bleef klimmen tot een lange afdaling naar de Seine om vervolgens weer uit het Seine dal omhoog te fietsen. Een pittige klimdag dus, goed voor de aflaat.
Voor ons gevoel zijn we al tijden weg. Grappig om te merken dat je de hele dag bezig kan zijn met opstaan, afbreken van de tent, fietsen, lunchen, fietsen en weer opbouwen van de tent. Dit lijkt steeds efficiënter te gaan want we houden meer tijd over. We hebben ook onze eigen rituelen, zo praten we op de fiets in koers termen voor de veiligheid (binnen, buiten, tegen, achter, paaltje. We hebben ook een tijdje gebaren geprobeerd zonder succes door zwabbers van fiets) en zitten ‘s avonds de route te bepalen samen met de memoires van Henk.
Sabijn heeft ook haar ritme gevonden als ze wakker word 07.15 komt ze even bij ons liggen totdat we de bedjes laten leeglopen, lekker ontbijten en wat spelen en gaat rond 09.30 al in de kar zitten in afwachting van de nieuwe speelplaats rond de lunch tijd. Bij aankomst is het eerst ontdekken waar we zijn, nieuwe kranen voor een waterballet, nieuwe honden of buurtkatten zoeken, nieuwe toiletgebouwen ontdekken om als de tent staat met de ritsen te spelen en de luchtbedden te gebruiken als springkussens en ‘s avonds moe van alle nieuwe indrukken heerlijk te slapen.
10 sept 2016
We komen in de buurt van Parijs met de fabrieken van Renault en Citroën en dat merk je. De dorpjes worden wat gezelliger en levendig met pleintjes vol mensen en meer faciliteiten. Ook zien we steeds meer bos wat toch wel een fijne afwisseling is voor de eindeloze vlaktes. Het was vandaag ook een heerlijke fietsdag met veel gratis kilometers, op de grote plaat, vals plat naar beneden in de richting van Chartres.
Henk had het al over de indrukwekkende bouwkunst en het glas en lood in de kathedraal van Chartres. Wij zijn ook onder de indruk van deze beroemde kathedraal maar Sabijn een stuk minder. Sabijn is vooral onder de indruk van de akoestiek en schreeuwt er op los of dweilt op de grond, dit geeft genieten toch een nieuwe betekenis.
In Chartres leven de pelgrimstochten als jaarlijks vertrekpunt voor een wandeling naar Tours ivm St Martin. Ook de St Jacobsroute leeft wat je kunt zien aan de Jakobsschelpen als asbak op de terrassen en als vormen voor salades bij de slagers die stuk voor stuk traiteurs hadden kunnen zijn.
Er waren in de jeugdherberg, met prachtig uitzicht op de kathedraal, ook een stel oudere pelgrimgangers die ieder jaar een deeltje van de route lopen. Samen hebben we genoten van een Loire wijntje en Jakobsschelpen gevuld met een zalmsalade. De komende dagen gaat de route door de Loire streek en dit was het ultieme excuus om alvast een wijntje voor te proeven.
11 sept 2016
Vandaag weer een prachtige dag fietsen, iets bewolkter dan de laatste dagen. We fietsen dwars door de goed bewaarde middeleeuwse vestingstadjes en lezen over de tijden van de kruistochten die vanuit hier werden ondernomen. Met een beetje fantasie zie ik de karakters van onze lievelingsserie, Game of thrones, hier elkaar bestrijden. We worden ook voor het eerst ‘bon camino’ nageroepen door een wandelgroep. Op zondag zie je hier allerlei goed georganiseerde wandel, honden uitlaat, nordic walking, cross country en fietsgroepen in gele vestjes langs de Loir. Een grappig gezicht in tegenstelling tot de doorgaans stille wegen waar we over fietsen.
De camping staat vlak bij het geweldig imposante chateau van Chateaudun. De camping municipal, die slechts 9 euro kost, staat vol met caravans en kampers van 65+ ers die na maanden vertoeven in het zuiden weer op weg naar huis zijn.
12 sept 2016
De kastelen en chateau’s tussen Chateaudun naar Vendome beginnen steeds meer op Disney kastelen te lijken, al zal het waarschijnlijk andersom zijn. Dit is de streek van Jeanne d’ Arc. Een aantal jaren geleden zaten we met Henk aan de tafel van Jeanne d’Arc op Oerol. Terwijl ze ons overhaalde om met haar de strijd aan te gaan zat Henkie Flitser volop foto’s te maken. Ik moest wel lachen toen uitgerekend een foto van Henk, zittend op een stalen paard overgehaald door Jeanne d’Arc, verscheen in de Trouw. Hij hield er meer van om andere mensen op de foto te zetten.
De route naar Vendrome werd gedwarsboomd door een nieuwe spoorlijn. We waren vaker afgesloten wegen tegen gekomen maar tot dusver konden we er altijd nog doorheen. Een lastige want op de kaart waren er geen alternatieven te zien behalve een omweg over de N10. Als we alleen waren geweest was dit niet zo’n probleem, ik heb met Henk voorop zelfs over een snelweg in Spanje gefietst.. Maar met Sabijn achter me voelde het toch ineens anders om over een weg te rijden waar auto’s met 80 km per uur langs komen.
Nadat we ons overtuigd hadden van geen alternatief zijn we er uiteindelijk voor gegaan. We hebben 5km deze trip nog niet zo snel afgelegd. De inspanning moest ik wel bekopen met een kleine hongerklop maar gelukkig was de camping dichtbij. De vriendelijke camping eigenaar gaf ons bij aankomst direct een biertje. Van het huis voor pelgrims.
13 sept 2016
We zijn aangekomen in Tours na 1083 km, 61.36 uur op de fiets, 17,6 gemiddeld, 5742 hoogte meters in 16 dagen. Dit zijn 210 kilometer extra in vergelijking tot de route van het boekje. Redenen: omrijden naar een camping, supermarkt, Brico (voor gastankje) of gewoon even een stadje in. Vandaag ben ik verantwoordelijk voor zeker 20 extra kilometers door de wijngebieden van de Touraine. Als ik dit vooraf had geweten had ik het waarschijnlijk niet gedaan want met 35 graden en zonder schaduw was het behoorlijk zweten. Gelukkig was er een Fransman zo vriendelijk om ons water met ijs te geven en een pak sinaasappelsap. We mochten ook wat eten maar hebben vriendelijk bedankt. Vraag we wel eens af of ik dit zou doen als ik 2 wildvreemden even zag uitrusten bij een boom.
Aangekomen in Tours was het nog wel even lastig om een slaapplek te vinden. In de verslagen van Henk en Paul heeft iedereen in de jeugdherberg geslapen maar die was er niet meer. Na wat zoeken hebben we uiteindelijk een hotel gevonden met een 3 persoonskamer. Jorrit die op weg was naar zijn oom in zuid Frankrijk zouden we hier ontmoeten.
Het uitrijden van ons eerste routeboekje hebben we gevierd met een picknick langs de Loire en op aanraden van Henk een afzakkertje op het Place Plumereau waar er een uitgelaten sfeer was die hoort bij summer in the city.
Vandaag zat het ons een beetje tegen. Om te begonnen regende het flink, dit doet dit het al 3 dagen maar niet op tijden dat we onze tent moesten inpakken of opzetten. Geen droge tent dus en ik vroeg me af hoe mijn vader dit zou hebben gedaan.
Hij heeft ons als kind tijdens lange vakanties met de de Waard tent en later onze eigen tentjes namelijk alles geleerd over kamperen en daarbij ook het belang van een droge tent. Toen er geen wijze lessen boven kwamen besloten we om maar gewoon in te pakken en te hopen op droog weer bij opzetten zodat de tent kon drogen...
Vervolgens lukte het ons niet, om net als mijn vader en Paul, een stempel in de kathedraal van St Quintin te bemachtigen. Er was een braderie, op zich heel leuk. Echter met de huidige staat van beleg in Frankrijk lieten de zwaar bewapende agenten 2 bepakte fietsen met karretje niet door de afzetting. Na veel handen en voeten werk waarin we uitlegden dat we op pelgrimstocht waren mochten we door de afzetting, wel zonder fietsen. Toen we uiteindelijk bij de kerk aankwamen bleek deze echter dicht....
Onderweg bleek er geen enkel restaurant open te zijn. In Frankrijk is zowel op zondag als maandag alles dicht. In veel kleine dorpen hier, is sowieso niets. Met een beetje geluk is er nog iets van een barretje of een bakker maar deze waren dicht. Uiteindelijk hebben we besloten om langs de kant van de weg te eten. Gelukkig had Sabijn geen last van de regen en waren de koeien in het weiland genoeg entertainment om na de lunch, zonder protest weer in haar kar te gaan zitten.
Toen we aankwamen op de camping op het terrein van de broeders van Ousrcamp, een cistercienzer (wie weet wat het is, verdient een wasmachine) abdij, bleken alle 46 paters afwezig. Normaal blijft er altijd 1 achter maar door ziekte was dit niet het geval. Jammer want we hadden gelezen dat mijn vader er uitstekend had gegeten. Gelukkig konden we wel blijven en heeft de naaister van de habijten ons een mooi plekje gegeven naast de “ salle des morts” uit de 13de eeuw. Een beetje spooky was het wel, aldus Jeske.
6 sept 2016
Na een vochtige nacht in de regen hebben we de tent vanmorgen weer kleddernat ingepakt. Op dit soort momenten vraag je jezelf wel eens af waarom we dit doen. Gelukkig geven de verhalen van Henk aan dat het nog veel kouder en natter kan en ben je de nattigheid snel vergeten als de zon gaat schijnen. Gelukkig maar want met regen had ik jeske met geen mogelijkheid naar de camping gekregen en veel andere mogelijkheden waren hier niet in de buurt.
Vandaag stonden er bergen op het programma, niet onoverkomelijke met hellingen van 5 tot 7% maar door de kar van sabijn en Jolanthe achterop voelt het al snel als 10%. Ben er achter gekomen dat Frooms koffiemolentje niets voor mij is. Al klimmend dwaalden mijn gedachten af naar, voor mij, meer inspirerende renners zoals Cancellara of de Gendt. Ik houd er van om op kop te rijden en zie mezelf, in mijn dromen, meer als een wegkapitein, klassieker rijder of tijdrijder. Uiteindelijk sprong Jan Ullrich in gedachten: tijdrijder, net als ik last van zijn knie en reed jaren lang in een roze shirt. Mijn vader en ik hebben ook tijden in een roze shirt gereden van de ENW (mijn vaders werkgever destijds). Mijn vader zei me altijd dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet maar dat het gaat om wat je doet.
Met deze nieuwe stijl ging het redelijk goed omhoog totdat Jeske me bergop weer eens voorbij schoot met 2 vingers in haar neus en me liet weten dat ik haar ook wel deed denken aan Ullrich, in het begin van het wielerseizoen, met net iets teveel gewicht.
Nu staan we op een natuurcamping in Mouy en heeft alles weer kunnen drogen in de zon. De camping heeft zelfs een wasmachine en droger waarmee Jeske extra in haar nopjes is.
7 sept 2016
Rustdag of dat had het moeten zijn. Zoals ze in de Tour de France zeggen verteert iedereen de rustdag anders. Helaas betekende dit voor Sabijn een onrustige nacht en heeft ons lekker bezig gehouden.
8 sept 2016
Als het waar is dat je de echte aflaat verdient in het zweet des aanschijns hebben we vandaag veel verdiend. De klimmetjes, die lang niet allemaal in ons route boekje staan, worden steeds langer en steiler. Dit gecombineerd met een forse tegenwind op de open vlaktes maakt het moeilijk om even bij te komen van de gemene 10% klimmetjes. Wel geeft het een heerlijk vrij gevoel die enorme vlaktes die ik ook bij de zee ervaar. Niets dat ons tegenhoudt behalve onze eigen fysieke beperkingen. Door hernieuwd inzicht in de menselijke maat ga ik ook anders kijken naar de veelal oude Romeinse ruïnes op en om de bergen. Wat een inspanningen moet het die mensen gekost hebben om die gebouwen daar neer te zetten zonder alle moderne hulpmiddelen.
Toen we aankwamen bij onze camping in Oinville-sur-Montcient bleek dit geen camping te zijn maar het huis van een wat oudere Engelse dame, Pamela, die er sinds een aantal jaren pelgrims vertroetelt. En dat werden we, zo luxe zijn we nog niet ontvangen met heerlijk eten en drinken. Ook sabijn kreeg alle aandacht met frambozen uit de tuin zoals alleen oma’s dat kunnen.
9 sept 2016
Al dit vertroetel moet ons vlees zwak hebben gemaakt want dit waren fysiek de 57 zwaarste kilometers tot dusver. Direct uit het huis van Pamela begon het met een klim, het bleef klimmen tot een lange afdaling naar de Seine om vervolgens weer uit het Seine dal omhoog te fietsen. Een pittige klimdag dus, goed voor de aflaat.
Voor ons gevoel zijn we al tijden weg. Grappig om te merken dat je de hele dag bezig kan zijn met opstaan, afbreken van de tent, fietsen, lunchen, fietsen en weer opbouwen van de tent. Dit lijkt steeds efficiënter te gaan want we houden meer tijd over. We hebben ook onze eigen rituelen, zo praten we op de fiets in koers termen voor de veiligheid (binnen, buiten, tegen, achter, paaltje. We hebben ook een tijdje gebaren geprobeerd zonder succes door zwabbers van fiets) en zitten ‘s avonds de route te bepalen samen met de memoires van Henk.
Sabijn heeft ook haar ritme gevonden als ze wakker word 07.15 komt ze even bij ons liggen totdat we de bedjes laten leeglopen, lekker ontbijten en wat spelen en gaat rond 09.30 al in de kar zitten in afwachting van de nieuwe speelplaats rond de lunch tijd. Bij aankomst is het eerst ontdekken waar we zijn, nieuwe kranen voor een waterballet, nieuwe honden of buurtkatten zoeken, nieuwe toiletgebouwen ontdekken om als de tent staat met de ritsen te spelen en de luchtbedden te gebruiken als springkussens en ‘s avonds moe van alle nieuwe indrukken heerlijk te slapen.
10 sept 2016
We komen in de buurt van Parijs met de fabrieken van Renault en Citroën en dat merk je. De dorpjes worden wat gezelliger en levendig met pleintjes vol mensen en meer faciliteiten. Ook zien we steeds meer bos wat toch wel een fijne afwisseling is voor de eindeloze vlaktes. Het was vandaag ook een heerlijke fietsdag met veel gratis kilometers, op de grote plaat, vals plat naar beneden in de richting van Chartres.
Henk had het al over de indrukwekkende bouwkunst en het glas en lood in de kathedraal van Chartres. Wij zijn ook onder de indruk van deze beroemde kathedraal maar Sabijn een stuk minder. Sabijn is vooral onder de indruk van de akoestiek en schreeuwt er op los of dweilt op de grond, dit geeft genieten toch een nieuwe betekenis.
In Chartres leven de pelgrimstochten als jaarlijks vertrekpunt voor een wandeling naar Tours ivm St Martin. Ook de St Jacobsroute leeft wat je kunt zien aan de Jakobsschelpen als asbak op de terrassen en als vormen voor salades bij de slagers die stuk voor stuk traiteurs hadden kunnen zijn.
Er waren in de jeugdherberg, met prachtig uitzicht op de kathedraal, ook een stel oudere pelgrimgangers die ieder jaar een deeltje van de route lopen. Samen hebben we genoten van een Loire wijntje en Jakobsschelpen gevuld met een zalmsalade. De komende dagen gaat de route door de Loire streek en dit was het ultieme excuus om alvast een wijntje voor te proeven.
11 sept 2016
Vandaag weer een prachtige dag fietsen, iets bewolkter dan de laatste dagen. We fietsen dwars door de goed bewaarde middeleeuwse vestingstadjes en lezen over de tijden van de kruistochten die vanuit hier werden ondernomen. Met een beetje fantasie zie ik de karakters van onze lievelingsserie, Game of thrones, hier elkaar bestrijden. We worden ook voor het eerst ‘bon camino’ nageroepen door een wandelgroep. Op zondag zie je hier allerlei goed georganiseerde wandel, honden uitlaat, nordic walking, cross country en fietsgroepen in gele vestjes langs de Loir. Een grappig gezicht in tegenstelling tot de doorgaans stille wegen waar we over fietsen.
De camping staat vlak bij het geweldig imposante chateau van Chateaudun. De camping municipal, die slechts 9 euro kost, staat vol met caravans en kampers van 65+ ers die na maanden vertoeven in het zuiden weer op weg naar huis zijn.
12 sept 2016
De kastelen en chateau’s tussen Chateaudun naar Vendome beginnen steeds meer op Disney kastelen te lijken, al zal het waarschijnlijk andersom zijn. Dit is de streek van Jeanne d’ Arc. Een aantal jaren geleden zaten we met Henk aan de tafel van Jeanne d’Arc op Oerol. Terwijl ze ons overhaalde om met haar de strijd aan te gaan zat Henkie Flitser volop foto’s te maken. Ik moest wel lachen toen uitgerekend een foto van Henk, zittend op een stalen paard overgehaald door Jeanne d’Arc, verscheen in de Trouw. Hij hield er meer van om andere mensen op de foto te zetten.
De route naar Vendrome werd gedwarsboomd door een nieuwe spoorlijn. We waren vaker afgesloten wegen tegen gekomen maar tot dusver konden we er altijd nog doorheen. Een lastige want op de kaart waren er geen alternatieven te zien behalve een omweg over de N10. Als we alleen waren geweest was dit niet zo’n probleem, ik heb met Henk voorop zelfs over een snelweg in Spanje gefietst.. Maar met Sabijn achter me voelde het toch ineens anders om over een weg te rijden waar auto’s met 80 km per uur langs komen.
Nadat we ons overtuigd hadden van geen alternatief zijn we er uiteindelijk voor gegaan. We hebben 5km deze trip nog niet zo snel afgelegd. De inspanning moest ik wel bekopen met een kleine hongerklop maar gelukkig was de camping dichtbij. De vriendelijke camping eigenaar gaf ons bij aankomst direct een biertje. Van het huis voor pelgrims.
13 sept 2016
We zijn aangekomen in Tours na 1083 km, 61.36 uur op de fiets, 17,6 gemiddeld, 5742 hoogte meters in 16 dagen. Dit zijn 210 kilometer extra in vergelijking tot de route van het boekje. Redenen: omrijden naar een camping, supermarkt, Brico (voor gastankje) of gewoon even een stadje in. Vandaag ben ik verantwoordelijk voor zeker 20 extra kilometers door de wijngebieden van de Touraine. Als ik dit vooraf had geweten had ik het waarschijnlijk niet gedaan want met 35 graden en zonder schaduw was het behoorlijk zweten. Gelukkig was er een Fransman zo vriendelijk om ons water met ijs te geven en een pak sinaasappelsap. We mochten ook wat eten maar hebben vriendelijk bedankt. Vraag we wel eens af of ik dit zou doen als ik 2 wildvreemden even zag uitrusten bij een boom.
Aangekomen in Tours was het nog wel even lastig om een slaapplek te vinden. In de verslagen van Henk en Paul heeft iedereen in de jeugdherberg geslapen maar die was er niet meer. Na wat zoeken hebben we uiteindelijk een hotel gevonden met een 3 persoonskamer. Jorrit die op weg was naar zijn oom in zuid Frankrijk zouden we hier ontmoeten.
Het uitrijden van ons eerste routeboekje hebben we gevierd met een picknick langs de Loire en op aanraden van Henk een afzakkertje op het Place Plumereau waar er een uitgelaten sfeer was die hoort bij summer in the city.
-
14 September 2016 - 18:44
Marijke:
Hallo Kanjers,
Wat een enig verhaal weer. Je schrijft zo leuk Rutger, ik lach me naar.
Helemaal als je schrijft dat, Jeske je met twee vingers in haar neus voorbij rijdt, wat een humor!
En wat een tempo hebben jullie.
Ik kijk alweer uit naar de volgende avonturen.
Liefs voor jullie alledrie, vanuit het tropische Driehuis,
Xxxx -
14 September 2016 - 18:49
Lonneke:
Heerlijk om een beetje mee te beleven met jullie. Wat een avontuur! X -
14 September 2016 - 21:34
Rietepietje:
O wat heb ik hier van genoten! Wat schrijf je leuk Rutger! Wat leuk ook om te lezen hoe Sabijn al gewend is aan het avontuur van deze vakantie tocht ! Natte tent inpakken hebben wij ook gedaan ja, en dan maar hopen dat je hem weer op tijd droog krijgt. Ik ken dat balen Jeske , en dat het dan n dag later weer helemaal goed is ! En voelt het al lekker, die sterke benen ??? Met dat mooie weer van de afgelopen dagen heb ik vaak aan jullie gedacht....zo van lekker om met dit weer te fietsen. Nu hotelletje ! Ook lekker en verdiend !! Genieten jullie maar lekker! Liefs....xxxxx
-
14 September 2016 - 22:50
Richard En Annette:
Zo leuk om met jullie 'mee te reizen', wat een ervaring! Henk zou trots op jullie zijn. X -
14 September 2016 - 23:59
Paul Van Kuijeren :
Hallo Camino-gangers,
Bedankt voor dit tweede uitgebreide verslag. Ik fiets weer helemaal met jullie mee en wordt er weer helemaal warm van. Dertien jaar terug in de tijd en over dertien jaar en over dertig jaar doen weer andere Nederlanders precies hetzelfde. Eigenlijk verandert er niet zoveel. Behalve dan dat jij Rutger met drie vrouwen fietst, Jeske, Sabijn en Jolanthe. Dat moet jou vleugels geven. In Tours waar je nu bent hadden wij een kleine reünie. Henk en ik ontmoeten elkaar daar weer na een aantal dagen en ook Riet kwam daar naar toe om de trouwdag van jouw ouders te vieren. Alleen stond zij toen op een ander treinstation dan Henk en konden zij elkaar daardoor niet vinden. Typisch een Henk en Riet actie. Maar daarna hebben wij het heel gezellig gehad in en rondom de jeugdherberg in deze gezellige studentenstad, vooral op het gezellig centrale plein.
Maar ook complimenten voor jullie tempo, volgens mij lopen jullie ver voor op het schema. Maar probeer onderweg ook te genieten, want met de de Camino is het onderweg zijn veel leuker dan het aankomen. Waarschijnlijk gaan jullie nu net als Henk naar de kust toe en richting Mimizan plage e.d. Daar had hij heel veel mooie herinneringen liggen van fijne vakanties met jullie, dat zal voor jou Rutger ook wel zo zijn.
Heel veel succes en plezier nog met elkaar en opnieuw Buen Camino
Paul
-
15 September 2016 - 07:55
Judith:
Lieve Rutger, Jeske en Sabijn (en Jolanthe)
Wat een bijzondere reis! Fijn dat we door jullie prachtige verhalen lekker mogen mee genieten!!! Pap is beren trots op jullie alle drie dat weet ik zeker. Hij zal vast extra mee kijken op die gekke franse snelwegen. Voor nu hele goede kilometers, bolle kuiten, geinige ontmoetingen en fietstassen voor herininderingen!!! Dikke kus en een knuffel voor Sabijn -
15 September 2016 - 08:01
Marijke:
Goedmorgen.........ik zit in de vroege ochtendzon nog even te genieten van de leuke foto's, Enig! Veel plezier weer vandaag! -
15 September 2016 - 14:02
Peter En Ida Klauwers:
hallo globetrotters,
een reis in de voetsporen van je vader en later je moeder is heel bizonder. dat je het doet met Jeske en Sabijn is mooi maar zoals je moeder al zegt wat schrijf je leuk. wij lezen het met veel plezier geniet en neem alles goed in je op, we zien met genoegen uit naar het volgende verslag.
groetjes van ons. -
15 September 2016 - 22:50
Anouk:
Mopjes, wat een mooi avonturen maken jullie mee. Geniet van elkaar en de omgeving. Xx -
15 September 2016 - 22:52
Nel Breed:
Wat heb ik grote bewondering voor jullie!! Fantastisch wat jullie meemaken. En al die herinneringen aan Henk. Heel mooi. Ook bijzonder dat Sabijn zo lekker meedraait in jullie dagelijkse routine van opstaan, inpakken, fietsen en uitpakken. Heel leuk om te lezen. En.....super stoer hoor, wat jullie doen. -
16 September 2016 - 09:23
Daan:
Wat een avontuur vrienden. En wat beschrijf je het prachtig beeldend Rutger. Ullrich, Cancellara en De Gendt, volgens mij heb je ze alle drie in je. En Hushovd natuurlijk, 'de beer van de Domstad'. Vergeet je niet af en toe te stoppen bij de lokale markt voor een welverdiend stuk worst of kaas? Zet 'm op met zijn drietjes! X Daan -
16 September 2016 - 12:21
Paul En Tanja Vroom:
Hallo Ruger en Jeske, Sabijn,
Op onze trouwdag (16-9) lezen wij wederom jullie verhaal. Wat ongelofelijk goed, dat jullie deze reis gezamenlijk beleven. Dit moet een ontzettend mooie ervaring zijn. Want het is erg leuk om jullie verhaal te lezen en te volgen. Nog veel fiets en schrijf plezier! -
16 September 2016 - 14:16
Ada:
Hallo lieve Jeske, Rutger en Sabijn.
Wat heerlijk om te lezen hoe en wat je allemaal schrijft Rutger.
En ik zie sabijn zo in die kathedraal dweilen over de vloer en lekker schreeuwen wat fijn dat ze zo goed gaat en geniet.Jeske en Rutger geniet van de wijn route en en van alle mooie herinneringen en van elkaar en natuurlijk dikke kussen en knuffels voor sabijn.Liefs,Ada
-
17 September 2016 - 21:16
Hanneke En Meino:
bedankt voor de schitterende verslagen. Heerlijk om het zo mee te mogen maken. Ook de bijzondere mensen die jullie onderweg tegen komen, brengt ons weer in een vakantiestemming.
Fantastisch hoe jullie dit doen. Ik vraag me wel af of Jeske ook nog een lifter heeft meegenomen achterop. En ik begrijp dat jullie Sabijn al zo afgericht hebben dat ze zelf in het karretje gaat zitten.
We kijken weer uit naar de volgende aflevering.
Lieve groeten van Hanneke en Meino -
18 September 2016 - 12:58
Heleen Vlaar:
Hallo lieverds, ik heb jullie gevonden! Gisteren was Riet bij ons en vertelde van jullie blog, wat zit ik te genieten........maar respect hoor haha, wat een heerlijke verhalen ik blijf jullie volgen, steek veel kaarsjes aan kerken!!XX -
10 Oktober 2016 - 14:54
Daphne:
Lieve schatten!
Ik loop wat achter, maar al kolvende op werk haal ik jullie zo weer bij..! Heerlijk om te lezen! Rudie wat ben je hylarisch! Nooit geweten..! -
10 Oktober 2016 - 14:56
Daphne:
He.. waar is de rest van mn verhaal nou.. -
21 Oktober 2016 - 01:15
Jasmijn:
ja hoor. in het holst van de nacht heb ik nog meer onontdekte paginas van jullie ontdekt. FIjn te weten voor mijn luie doorgewinterde hoofd, ontdekkingstochten kun je dus toch ook gewoon vanuit je warme badjasje doen, over de schouder van je vrienden. handig -
21 Oktober 2016 - 17:09
Janine:
Hai! Net als jasmijn loop ook ik een maandje achter, wist helemaal niet dat dit verslag er was! Super om te lezen en ben blij dat jullie ook nog even goed door de zon vertroeteld zijn na best veel tijd in regenpakken door te hebben gebracht. Geweldig, die laatste foto van Sabijn ook.
Nu ga ik verder lezen vanaf 14 september, kijken wat voor avonturen zuid-Frankrijk jullie heeft gebracht! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
