Panne
Blijf op de hoogte en volg fam
19 September 2016 | Frankrijk, Saint-Symphorien
14 sept 2016
Tijdens de zwoele zomeravond besloten om een dagje in Tours te blijven. Jeske heeft alle informatie die ze nodig heeft om de visumprocedure voor Canada te beginnen. De bieb heeft goed internet maar toch heeft ze ruim 4 uur nodig om de aanvraag in te vullen.
In de tussentijd besluiten Jorrit, Sabijn en ik om opzoek te gaan naar St Martin, een oud bisschop van deze stad en schutspatroon van de stad Utrecht weet Jorrit te vertellen. De rood witte vlag symboliseert het afsnijden van zijn mantel voor een bedelaar en dit beeld vinden we veel terug in en rondom de mooie oude stad totdat we de relieken van St Martin zelf vinden. De exacte relatie met Utrecht hebben we niet kunnen achterhalen maar zal vast iets met de Romeinen te maken hebben.
Rond 1 uur vertrekt Jorrit op doorreis naar zijn oom en komt Jeske vermoeid van de ingewikkelde procedure uit de bieb. De rest van middag lekker lanterfanten in deze gezellige studentenstad en gniffelen omdat we niet in de regen hoeven te fietsen.
15 sept 2016
Om 9.30 vertrekken we uitgerust, schoon en met zin de stad uit, alleen Tours is nog niet klaar met ons. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden schuift het karretje van Sabijn om z’n zij en door de klap breken er een aantal spaken in mijn achterwiel. We hadden gehoopt dat deze vloek ons bespaard zou blijven want ook mijn vader werd geteisterd door spaakbreuken en lekke banden (waar wij gelukkig nog geen last van hebben). Na een snelle scan van ons boekje blijkt er niets anders op te zitten dan terug naar Tours om een fietsenmaker te zoeken. Bij de 2de fietsenmaker hebben we te maken met een vakman die ons graag wil helpen en gaat direct aan de slag en zijn we om 11.30 weer “en route”.
De rest van de wederom regenachtige dag zit ik toch niet lekker op mijn fiets. Ieder kraakje of piepje doet me twijfelen aan mijn fiets. Hoe oneerlijk misschien dan ook maar het voelt toch een beetje of het materiaal me in de steek heeft gelaten terwijl we net zo lekker op elkaar waren ingespeeld. Dit maakt het een zware dag waarin ik vierkante bochten rijd in de afdalingen op weg naar Dange- St. Romain.
We hebben een reservering staan op aanraden van Henk en met dank aan Paul die het adres had van een Gite. Na ruim 65 kilometer komen we aan in Gite grenouilliere waar een ouder echtpaar ons hartelijk onthaald. Bij het zien van de oude foto’s van Henk en Paul haalt de oudere man herinneringen op aan de avondmalen die ze tot 2 jaar geleden hier organiseerden. We zitten op hetzelfde plekje waar zij ook destijds zaten, alleen hebben wij er een zwembad bij.
16 sept 2016
Na een heerlijk ontbijt met eigengemaakte jams, yoghurt en nog veel meer lekkers vertrekken we, net als de mannen 13 jaar geleden in de volle regen. Goed voor de aflaat en om je goed in te kunnen leven in de verhalen maar echt lekker is het niet. Zeker als ik erachter kom dat ik iets verkeerd moet hebben gedaan met het wassen van mijn dure goretex jas die lang niet zo waterdicht meer blijkt te zijn.
Tijdens de lunch besluiten we dan ook om binnen te zitten en blijven hier zitten totdat we opgedroogd en weer warm zijn. We slapen vanavond in Poitiers in “Maison Diocesaine” wat een enorm complex blijkt maar bijna totaal verlaten. Dit geeft een beetje aparte sfeer wat zich ergens bevind in de absurditeit van Jiskefet op schoolreisje in een klooster. Na een goede fles wijn schuiven we de bedden tegen elkaar en vallen, in net te kleine bedjes, in slaap.
17 sept 2016
Vanmorgen vertrokken in de zon na een ontbijt met studenten die hier ook onderdak vinden. Geen pelgrims in dit pelgrimshuis, die zijn hier met name in het voorjaar. Onderweg komen we wel een 4-tal Rotterdammers tegen. De groep heeft 3 weken om tot in Bordeaux te komen en moeten dus redelijk doortrappen en is licht bepakt. Heb dan ook flink lopen trappen, met protest van Jeske, toen ik een glimp van ze zag op een open stuk. Dat wij ze inhalen met volle bepakking en kar geeft dan ook direct vertrouwen en voelt een beetje als een overwinning en geeft weer vertrouwen in ons materiaal.
De bergen zijn hier een beetje golvend met af en toe een uitschieter, een beetje zoals in de Vogezen. Met het juiste tempo ben je al bijna boven bij de volgende al begin je gedurende de dag wel steeds zwaardere benen te krijgen. We besluiten na een gemeen klimmetje te stoppen in Melle, hier heeft Henk 2 keer gestaan, de tweede keer samen met mij moeder. Prima plek om te stoppen dus.
18 sept 2016
Vandaag zijn we ruim 3 weken onderweg en al over de helft op onze route naar Santiago. Hoe vaker we aan de mensen uitleggen wat we aan het doen zijn en hun reacties zien, des te meer beginnen we te beseffen hoe uniek dit is wat we doen en wat voor bofkonten we zijn. Zeker vandaag want het is droog en we hebben windje mee, voor het eerst. Waar we in Chartres op zondag gele hesjes van de wandelaars zagen, zien we vandaag vooral de groene tenues van de jagers en horen we het ploffen van de geweren om ons heen. Best intimiderend in het begin maar het lijkt hier de gewoonste zaak van de wereld, hele gezinnen met honden. Ze zeggen dat ze op fazanten jagen maar volgens ons schieten die Fransen op alles wat beweegt.
S’middags op een gezellig marktje komen we de Rotterdammers weer tegen, ze hebben besloten het iets rustiger aan te doen ivm fysieke ongemakken. Voor we het weten zitten we aan de koffie te genieten van live muziek en een swingende Sabijn. Zij heeft ontdekt hoe ze pirouette kan draaien en doet dit zo snel dat ze er draaierig van wordt en dan omvalt, tot ieders vermaak. Zo moet het ook gegaan zijn met Henk die in het voorjaar met meerdere Santiago-gangers tegelijk op reed.
Gedurende de dag lijkt er steeds meer rust te komen, waar we eerst nog alles probeerden te plannen en ons redelijk aan schema’s hielden laten we dit steeds meer los, we zien wel waar we uitkomen. Grappig genoeg loopt dit redelijk synchroon met de campings van Henk omdat zo aan het einde van het seizoen niet alle campings meer open zijn, zo ook vanavond op de camping van St. Jean d’Angely.
19 sept 2016
Noem het toevallig maar gisteren avond viel het ons op dat er een stuk meer mensen met een flesje voor de caravan of camper zaten. Nu kan dit komen omdat deze camping vlakbij de A-10 zit en mensen uit warmere delen terugreizen of omdat we midden in de cognac streek zitten en mensen hun aankopen aan het proeven zijn. Het duurde dan ook niet lang voordat we werden uitgenodigd door een stel Nederlanders uit zeeland voor een glaasje. Ze hadden kinderen in dezelfde leeftijd en waren via alle wijngebieden in Portugal en Spanje op weg naar de champagne streek.
Frankrijk begint steeds meer te lijken op het Frankrijk waar we zelf vroeger naar op vakantie gingen. Onderweg vandaag hebben we genoten van bramen, vijgen en heerlijke druiven op weg naar Saintes. Bramen plukken onderweg hebben we vroeger allebei vaak gedaan als kind maar waren vergeten dat je er zo vies van kunt worden. Saintes moet een heerlijk plaatsje zijn met mooie musea maar zoals we al eerder hebben ervaren is alles dicht op maandag dus zijn we doorgereden naar Varzay. Hier op 30 kilometer van de zee kunnen we in de tuin slapen van een Nederlands stel dat hier 14 jaar geleden een huis heeft gekocht.
Tijdens de zwoele zomeravond besloten om een dagje in Tours te blijven. Jeske heeft alle informatie die ze nodig heeft om de visumprocedure voor Canada te beginnen. De bieb heeft goed internet maar toch heeft ze ruim 4 uur nodig om de aanvraag in te vullen.
In de tussentijd besluiten Jorrit, Sabijn en ik om opzoek te gaan naar St Martin, een oud bisschop van deze stad en schutspatroon van de stad Utrecht weet Jorrit te vertellen. De rood witte vlag symboliseert het afsnijden van zijn mantel voor een bedelaar en dit beeld vinden we veel terug in en rondom de mooie oude stad totdat we de relieken van St Martin zelf vinden. De exacte relatie met Utrecht hebben we niet kunnen achterhalen maar zal vast iets met de Romeinen te maken hebben.
Rond 1 uur vertrekt Jorrit op doorreis naar zijn oom en komt Jeske vermoeid van de ingewikkelde procedure uit de bieb. De rest van middag lekker lanterfanten in deze gezellige studentenstad en gniffelen omdat we niet in de regen hoeven te fietsen.
15 sept 2016
Om 9.30 vertrekken we uitgerust, schoon en met zin de stad uit, alleen Tours is nog niet klaar met ons. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden schuift het karretje van Sabijn om z’n zij en door de klap breken er een aantal spaken in mijn achterwiel. We hadden gehoopt dat deze vloek ons bespaard zou blijven want ook mijn vader werd geteisterd door spaakbreuken en lekke banden (waar wij gelukkig nog geen last van hebben). Na een snelle scan van ons boekje blijkt er niets anders op te zitten dan terug naar Tours om een fietsenmaker te zoeken. Bij de 2de fietsenmaker hebben we te maken met een vakman die ons graag wil helpen en gaat direct aan de slag en zijn we om 11.30 weer “en route”.
De rest van de wederom regenachtige dag zit ik toch niet lekker op mijn fiets. Ieder kraakje of piepje doet me twijfelen aan mijn fiets. Hoe oneerlijk misschien dan ook maar het voelt toch een beetje of het materiaal me in de steek heeft gelaten terwijl we net zo lekker op elkaar waren ingespeeld. Dit maakt het een zware dag waarin ik vierkante bochten rijd in de afdalingen op weg naar Dange- St. Romain.
We hebben een reservering staan op aanraden van Henk en met dank aan Paul die het adres had van een Gite. Na ruim 65 kilometer komen we aan in Gite grenouilliere waar een ouder echtpaar ons hartelijk onthaald. Bij het zien van de oude foto’s van Henk en Paul haalt de oudere man herinneringen op aan de avondmalen die ze tot 2 jaar geleden hier organiseerden. We zitten op hetzelfde plekje waar zij ook destijds zaten, alleen hebben wij er een zwembad bij.
16 sept 2016
Na een heerlijk ontbijt met eigengemaakte jams, yoghurt en nog veel meer lekkers vertrekken we, net als de mannen 13 jaar geleden in de volle regen. Goed voor de aflaat en om je goed in te kunnen leven in de verhalen maar echt lekker is het niet. Zeker als ik erachter kom dat ik iets verkeerd moet hebben gedaan met het wassen van mijn dure goretex jas die lang niet zo waterdicht meer blijkt te zijn.
Tijdens de lunch besluiten we dan ook om binnen te zitten en blijven hier zitten totdat we opgedroogd en weer warm zijn. We slapen vanavond in Poitiers in “Maison Diocesaine” wat een enorm complex blijkt maar bijna totaal verlaten. Dit geeft een beetje aparte sfeer wat zich ergens bevind in de absurditeit van Jiskefet op schoolreisje in een klooster. Na een goede fles wijn schuiven we de bedden tegen elkaar en vallen, in net te kleine bedjes, in slaap.
17 sept 2016
Vanmorgen vertrokken in de zon na een ontbijt met studenten die hier ook onderdak vinden. Geen pelgrims in dit pelgrimshuis, die zijn hier met name in het voorjaar. Onderweg komen we wel een 4-tal Rotterdammers tegen. De groep heeft 3 weken om tot in Bordeaux te komen en moeten dus redelijk doortrappen en is licht bepakt. Heb dan ook flink lopen trappen, met protest van Jeske, toen ik een glimp van ze zag op een open stuk. Dat wij ze inhalen met volle bepakking en kar geeft dan ook direct vertrouwen en voelt een beetje als een overwinning en geeft weer vertrouwen in ons materiaal.
De bergen zijn hier een beetje golvend met af en toe een uitschieter, een beetje zoals in de Vogezen. Met het juiste tempo ben je al bijna boven bij de volgende al begin je gedurende de dag wel steeds zwaardere benen te krijgen. We besluiten na een gemeen klimmetje te stoppen in Melle, hier heeft Henk 2 keer gestaan, de tweede keer samen met mij moeder. Prima plek om te stoppen dus.
18 sept 2016
Vandaag zijn we ruim 3 weken onderweg en al over de helft op onze route naar Santiago. Hoe vaker we aan de mensen uitleggen wat we aan het doen zijn en hun reacties zien, des te meer beginnen we te beseffen hoe uniek dit is wat we doen en wat voor bofkonten we zijn. Zeker vandaag want het is droog en we hebben windje mee, voor het eerst. Waar we in Chartres op zondag gele hesjes van de wandelaars zagen, zien we vandaag vooral de groene tenues van de jagers en horen we het ploffen van de geweren om ons heen. Best intimiderend in het begin maar het lijkt hier de gewoonste zaak van de wereld, hele gezinnen met honden. Ze zeggen dat ze op fazanten jagen maar volgens ons schieten die Fransen op alles wat beweegt.
S’middags op een gezellig marktje komen we de Rotterdammers weer tegen, ze hebben besloten het iets rustiger aan te doen ivm fysieke ongemakken. Voor we het weten zitten we aan de koffie te genieten van live muziek en een swingende Sabijn. Zij heeft ontdekt hoe ze pirouette kan draaien en doet dit zo snel dat ze er draaierig van wordt en dan omvalt, tot ieders vermaak. Zo moet het ook gegaan zijn met Henk die in het voorjaar met meerdere Santiago-gangers tegelijk op reed.
Gedurende de dag lijkt er steeds meer rust te komen, waar we eerst nog alles probeerden te plannen en ons redelijk aan schema’s hielden laten we dit steeds meer los, we zien wel waar we uitkomen. Grappig genoeg loopt dit redelijk synchroon met de campings van Henk omdat zo aan het einde van het seizoen niet alle campings meer open zijn, zo ook vanavond op de camping van St. Jean d’Angely.
19 sept 2016
Noem het toevallig maar gisteren avond viel het ons op dat er een stuk meer mensen met een flesje voor de caravan of camper zaten. Nu kan dit komen omdat deze camping vlakbij de A-10 zit en mensen uit warmere delen terugreizen of omdat we midden in de cognac streek zitten en mensen hun aankopen aan het proeven zijn. Het duurde dan ook niet lang voordat we werden uitgenodigd door een stel Nederlanders uit zeeland voor een glaasje. Ze hadden kinderen in dezelfde leeftijd en waren via alle wijngebieden in Portugal en Spanje op weg naar de champagne streek.
Frankrijk begint steeds meer te lijken op het Frankrijk waar we zelf vroeger naar op vakantie gingen. Onderweg vandaag hebben we genoten van bramen, vijgen en heerlijke druiven op weg naar Saintes. Bramen plukken onderweg hebben we vroeger allebei vaak gedaan als kind maar waren vergeten dat je er zo vies van kunt worden. Saintes moet een heerlijk plaatsje zijn met mooie musea maar zoals we al eerder hebben ervaren is alles dicht op maandag dus zijn we doorgereden naar Varzay. Hier op 30 kilometer van de zee kunnen we in de tuin slapen van een Nederlands stel dat hier 14 jaar geleden een huis heeft gekocht.
-
19 September 2016 - 21:34
Paul Van Kuijeren:
Hallo Rutgers en Jeske,
Jullie lopen precies één dag vóór op Henk. Die moest in Poitiers op zaterdagavond voor groot onderhoud naar een fietsenmaker vanwege spaak en schijfrem problemen. Dus je fietst nog aardig in zijn voetsporen. Leuk om de rest van jullie verhalen weer te lezen. Ik denk dat jullie vanaf nu steeds meer Santiago-gangers tegen zullen komen. En dat maakt het alleen maar leuker. Ik vond het ook heel bijzonder dat jullie toch nog een nacht bij la Grenouillere hebben geslapen waar Henk en ik zoveel plezier hebben beleefd met deze ontzettend aardige mensen.
Succes aan de kust de komende dagen.
Buen Camino -
19 September 2016 - 21:41
Sioebo:
Hallo kids en kleinkid,
jullie zullen toch meer rust moeten nemen als je tot 1/12 weg wilt blijven, doe een wijnproeverij per dag en het fietsen wordt lichter. 4 weken in SdC lijjkt me niet alles. Maar :) jullie mogen ook eerder terugkomen hoor!
Jammer, Rutger, dat Jolante je in de steek heeft gelaten, het onbetrouwbare kreng.
En dat terwijl haar naam toch sterk betekent in het Frans.
Ik vertel aan mijn vluchtelingen over jullie reis en ze begrijpen daar niets van, terwijl ze zelf half Europa hebben door lopen. Maar ja, dat deden ze niet voor hun plezier en ze hadden geen Goretex jassen, zelfs niet kapotte.
Zo te lezen hebben jullie meer regen dan wij hier in Nl.Onze Indian summer duurt maar voort.
Hopelijk volgend jaar in Canada, want the story continues.
Hier loopt alles op rolletjes (die van Jolanthe vermoeden we, vetrolletjes dus).
Leuk dat Jorrit is langs geweest!
Wanneer gaat Jeske schrijven, want ik lees hier vooral Rutgers inbreng!
Blijf genieten en ik geniet op een afstandje mee, terwijl ik mij verlustig in fantasieën over reizen en Yolante.
Dikke kussen voor Sabijn, we missen haar erg!
Siebo -
20 September 2016 - 08:28
Rietepietje:
Wat ontzettend leuk om dit verslag weer te lezen. Ik word er helemaal blij van ! Blij om te lezen dat het allemaal zo goed gaat en dat jullie genieten. Sabijn die danst op de markt! Ik zou graag even om n hoekje kijken! Mooie oude herinneringen van mijn tocht met Henk komen weer boven . Echt bijzonder en ontroerend ! Nazomeren in zuid Frankrijk en Spanje, heerlijk, ik geniet mee ! -
21 September 2016 - 09:53
Ada:
tjonge tjonge wat een verhalen weer.blij dat alles toch goed gaat en ook weer met je fiets.
Geniet van de mensen die jullie ontmoeten.Leuk die verhalen.kussen voor onze ballet danseres. -
21 September 2016 - 10:52
Saskia:
Hoi Rutger, Jeske en Sabijn,
Wat super leuk om jullie verhalen te lezen. Hoewel ik jullie stiekem nog steeds een beetje voor gek verklaar, begin ik toch ook de charme in te zien. Het lijkt me fantastisch om de hele dag met zijn drietjes op pad te zijn, hoewel ik toch niet echt jaloers ben op de regen en het kamperen ;)
Wat leuk dat jullie zoveel lieve mensen ontmoeten en wat ontzettend bijzonder om op deze manier herinneringen aan je vader op te halen.
Hopelijk komen er nu een aantal dagen met mooi weer en wind in de rug.
Geniet ervan en ik kijk uit naar jullie volgende verslag!
Liefs Saskia -
21 September 2016 - 20:31
Oma Hakse:
Hallo lieve kinders,
Ik heb jullie verhaal via de post opgestuurd gekregen en moest even een traantje wegpinken. Wat een onderneming. Wel spannend met zo'n kleintje, maar ze heeft de hele dag haar ouders om zich heen dus dat is wel erg fijn.
Jullie zullen vast gespierd terug komen.
Boi boi, oma Hakse -
22 September 2016 - 22:41
Carla Janzen:
Lieve luitjes, vandaag na 4 weken vakantie begonnen met het lezen van jullie reisverslag. Wat een herkenning. Wij hebben deze tocht in 2012 gefietst, wel de andere route ( oude wegen) maar dat maakt geen fluit uit. Je moet trappen en alle weersomstandigheden trotseren.
Maar wat je nu nog niet kan bedenken is dat als jullie thuis zijn er zelfs heimwee naar krijgen. Het is een happening en je zal het nooit vergeten. Wij genieten van jullie verslagen en fietsen een klein beetje mee. Voor de verdere tocht toi toi en veel plezier. Bon Camino. Carla en Henk. -
27 September 2016 - 19:01
Jorrit:
Lieve Rutger en Jeske, wat bijzonder om even deel te zijn van jullie camino. En in een bijzondere stad, met linkje naar Utrecht via st Maarten en waar Henk ook bezoek kreeg las ik van Riet. Mooi hoe jullie reis telkens betekenisvoller wordt door alle verhalen van Henk, de herlevingen van jullie en nieuwe belevenissen die zich aaneen en doorheen rijgen. Fijn dat het lachebekje haar humeur elke dag mee neemt naar een nieuwe pleisterplaats. Waanzinnig leuk dat ze zo vertrouwd is met haar zetel die voortgesleurd wordt over glooiende heuvelen, langs landerige landerijen en door pittoreske dorpen en steden. Heel veel plezier voor de komende kilometers. En vooral veel dierbare herinneringen, aan vroeger en nieuwe voor later. Kus. -
10 Oktober 2016 - 15:05
Daphne:
He drollen! Best verslavend om te lezen..! Zo bijzonder dat jullie zoveel herinneringen van en aan Henk ophalen.. erg mooi! Hij zit vast apentrots te genieten! Dikke kus!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
